بررسي رابطه‌ي بين انتظار مادر از فرزندپروري و انتظار مادر از رشد كودك با كيفيت تعامل مادر‌ـ‌‌نوزاد در مادران

پايه و اساس سلامت روان در طول زندگي برمبناي تجربه‌ها و روابط اوليه‌ي نوزاد شكل مي‌گيرد. نوزاد دنياي خود را به‌صورت مجموعه‌اي از روابط تجربه مي‌كند؛ به‌ويژه رابطه‌ي مادر‌ـ‌‌‌نوزاد كه چارچوبي براي پيامدهاي آتي رشدي نوزاد است. هدف اين مطالعه، آزمودن رابطه‌ي بين انتظار مادر از فرزندپروري و انتظار مادر از رشد كودك با كيفيت تعامل مادر با نوزاد است. براي اين منظور، از ديدگاه نظريه‌ي شناختي‌اجتماعي و تعامل نمادين استفاده شده است. انتظار مادر از فرزندپروري با پرسش‌نامه‌ي انتظار والدين از خود در نقش فرزندپروري گيلبرت و هانسون (1982)، انتظار مادر از رشد نوزاد با پرسش‌نامه‌ي آگاهي از رشد نوزاد مك پي (1981) و كيفيت تعامل مادر‌ـ‌‌نوزاد با پرسش‌نامه‌ي تعامل مادرـ‌كودك روگمن، كوك، اينوسنتي، نورمن و كريستينسن (2008) سنجيده شده است. داده‌ها از روش نمونه‌گيري دردسترس و از 150 جفت مادر و نوزاد كه به مراكز بهداشت و درمان شهر شيراز مراجعه كرده بودند، به‌دست آمده است. فرضيه‌ي پيش‌بيني تعامل مادرـ‌نوزاد براساس تجربه‌ي مادر از فرزندپروري و انتظار مادر از رشد كودك، با تحليل رگرسيون تأييد شده است. اين يافته‌ها نشان مي‌دهد كه لازم است روش‌هاي فرزندپروري به مادران آموزش داده شود.