اثربخشي روش آموزش مستقيم، روش آموزش به كمك كامپيوتر و روش يادگيري تا حد تسلط بر كاهش مشكلات دانش‏آموزان با اختلال رياضي

هدف پژوهش حاضر مقايسه ي اثربخشي سه شيوه ي آموزش مستقيم، آموزش به كمك كامپيوتر و يادگيري تا حد تسلط بر كاهش مشكلات دانش‏آموزان داراي اختلال رياضي در مقاطع سوم و چهارم دبستان است. جامعه ي آماري اين پژوهش، شامل دانش‏آموزان دختر و پسر پايه سوم و چهارم دبستان شهرستان سبزوار است كه داراي اختلال يادگيري رياضي هستند و به مراكز توانبخشي اختلال هاي يادگيري ارجاع داده شده اند و در سال تحصيلي 93-94 مشغول به تحصيل بوده اند. تعداد 20 نفر از دانش‏آموزاني كه از طريق مصاحبه ي باليني، آزمون هوش وكسلر و آزمون استاندارد شده تشخيص اختلال رياضي و آزمون اداركي فضايي و در نهايت مقياس ارزشيابي معلم را دريافت كرده بودند، به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و سپس اين دانش‏آموزان به تصادف در چهار گروه پنج نفري جايگزين شدند. سه گروه آزمايش هر كدام به مدت 12 جلسه، درهر هفته سه جلسه 45 دقيقه اي آموزش خاص خود را دريافت نمودند و گروه كنترل نيز همان آموزش مرسوم در مركز درمان اختلالات يادگيري ويژه را ادامه دادند. از هر چهار گروه پيش آزمون و پس آزمون به عمل آمد و سپس داده ها با استفاده از تحليل واريانس تحليل شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه برنامه آموزش مستقيم، آموزش به كمك كامپيوتر و يادگيري در حد تسلط در كاهش مشكلات اختلالات رياضي دانش‏آموزان مؤثر است. بر اين اساس نتيجه گيري مي شود كه استفاده از روش يادگيري در حد تسلط در كاهش مشكلات دانش‏آموزان داراي اختلال رياضي از روشهاي سنتي مرسوم، مؤثرتر باشد.