رابطه كيفيت زندگي با انگيزش پيشرفت در دانش آموزان پسر پايه دوم دوره دوم مدارس ناحيه 2 اردبيل

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه كيفيت زندگي با انگيزش پيشرفت در دانش آموزان پسر پايه دوم دوره دوم مدارس ناحيه 2 اردبيل مي باشد. روش پژوهش از نوع توصيفي _ هم بستگي است. جامعه آماري در اين پژوهش كليه دانش آموزان پايه دوم دوره دوم مدارس ناحيه 2 اردبيل مي باشند كه در سال تحصيلي 95-94مشغول به تحصيل مي باشند. به منظور برآورد حجم نمونه از فرمول تاباچينيك (n≥8m+50) استفاده شد كه بر مبناي آن حداقل حجم نمونه 90 نفر برآورد شد كه با بيش برآورد 120 نفر به عنوان نمونه انتخاب گرديدند. نمونه مورد نظر با استفاده روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شد. بدين صورت كه از بين كليه مدارس سه مدرسه و از هر مدرسه دو كلاس و از هر كلاس 20 نفر به صورت تصادفي به عنوان اعضاي نمونه انتخاب شدند.ابزار پرسشنامه كيفيت زندگي و پرسشنامه انگيزش پيشرفت هرمنس براي نمونه گيري انتخاب شدند به منظور تجزيه و تحليل داده ها در قسمت آمار توصيفي از شاخص هاي آمار توصيفي و در قسمت آمار استنباطي از آزمون پيرسون استفاده شد.نتايج نشان داد ضريب همبستگي (38/0) به دست آمد كه در سطح 01/0 معنادار بود. بر اين اساس بين كيفيت زندگي و انگيزش پيشرفت رابطه مثبت معنادار وجود دارد.