رابطه كيفيت زندگي در مدرسه با انگيزه تحصيلي دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان اردبيل

پژوهش حاضر با هدف رابطه كيفيت زندگي در مدرسه با انگيزه تحصيلي دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان اردبيل با استفاده از روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي انجام شده است. جامعه آماري مورد نظر در اين تحقيق را كليه دانش آموزان دبيرستان هاي شهر اردبيل تشكيل مي دهد كه بر اساس آخرين آمار و اطلاعات تعداد اين دانش آموزان، 19000 نفر مي باشد كه بر اساس روش نمونه گيري تصادفي ساده 320 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور سنجش متغيرهاي مورد استفاده در پژوهش از دو پرسش نامه كيفيت زندگي در مدرسه، انگيزه تحصيلي دانش آموزان استفاده گرديد. روايي محتوايي پرسش نامه ها مورد تأييد متخصصان قرار گرفته است. پايايي پرسش نامه ها بر اساس ضريب آلفاي كرونباخ، براي پرسشنامه كيفيت زندگي در مدرسه (88/0)، پرسشنامه انگيزه تحصيلي (86/0) برآورد گرديد. براي تجزيه و تحليل از روش هاي آماري توصيفي و آمار استنباطي(همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام) استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه كيفيت زندگي دانش آموزان و ابعاد آن (رضايت عمومي، عواطف منفي، رابطه با معلم، فرصت، پيشرفت، ماجراجويي، انسجام اجتماعي) بر انگيزه تحصيلي تأثير مي گذارد. نتايج تحليل رگرسيون همچنين نشان داد كه پنج بعد (انسجام اجتماعي، ماجراجويي، عواطف منفي، پيشرفت، رضايت عمومي) توانايي پيش بيني انگيزه تحصيلي دانش آموزان را دارند.