پروفايل آنتروپومتريك، تركيب بدن و آمادگي جسماني داوران ليگ برتر فوتبال ايران

حضور فعال و هماهنگ داوران در تمامي لحظات رقابت فوتبال، به منظور مشاهده، تشخيص مناسب و اعمال مقررات نيازمند داشتن آمادگي جسماني بالا مي‌باشد. از اين رو، هدف پژوهش حاضر توصيف نيم رخ پيكرسنجي و فيزيولوژيكي و بررسي ارتباط آنها با نتايج آزمون هاي آمادگي جسماني ويژه داوران ليگ برتر فوتبال ايران بود.آزمودني هاي مطالعه حاضر شامل 70 داور مرد ليگ برتر فوتبال ايران بودند. آزمون هاي بي هوازي، هوازي، تركيب بدني و پيكرسنجي با استفاده از روش هاي استاندارد در آكادمي ملي فوتبال ايران اندازه گيري شدند. در بخش تجزيه و تحليل داده‌ها، براي تعيين رابطه بين متغيرهاي پژوهش از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. داوران ليگ برتر ايران داراي ميانگين سن 45/4± 37/36 سال، قد 05/6± 59/179 سانتي متر، توده بدن 2/6± 53/75 كيلوگرم، درصد چربي 97/3±11/15 درصد، VO2MAX برابر با 82/2± 57/54 ميلي ليتر بر كيلوگرم بر دقيقه، اوج و ميانگين توان بي هوازي به ترتيب 98/40± 66/532 و 72/37±50/ 518 وات بودند. بنابراين، به نظر مي رسد كه اين شاخص ها مي توانند اهميت قابل توجهي در شناسايي استعدادهاي داوري و تعيين ملاك هاي ورودي براي گزينش داوران زبده فوتبال كشور باشند. اين مقاله درصدد رسيدن به يك هدف مشخص در الگوهاي استعدايابي براي داوران كشور و اشاره به مهم ترين مدل استعداديابي در اين زمينه كه براساس يافته ها، شناسايي از روي شاخص هاي آنتروپومتريك، تركيب بدن و آمادگي جسماني داوران است تا بتوان با تاكيد بر ويژگي هاي ذكر شده راهي منطقي، كوتاه و مقرون به صرفه براي حضور موفقيت آميز داوران فوتبال درصحنه هاي ملي و بين المللي انتخاب و شناسايي كرد.