بررسي نقش طراحي در عوامل تاثيرگذار بر افزايش اميد به زندگي شهروندان ايراني پس از انقلاب اسلامي

Investigating the role of design in influencing factors on increasing life expectancy

سن اميد به زندگي،به عنوان معياري براي تشخيص متوسط طول عمر مفيد افراد يك جامعه است. اين معيار نشان ميدهد كه هر فرد بايد حداقل توقع چند سال زندگي در جامعه اى كه در آن متولد شده يا زيست ميكند را داشته باشد. شيوه ارائه خدمات بهداشتي و درماني، سطح آموزش و تربيت، نگرش فردى، آزادى هاى اجتماعى و وجود رسانه هاي فراگير، سبك زندگي رايج، كميت و كيفيت استرس ها روانى و فيزيولوژيك، ميزان تفريحات مجاز و شادي هاي عمومى و اجتماعى، سلامت محيط زيست و نيز شرايط اقتصادي را ميتوان از مهمترين عوامل موثر بر شاخص اميد به زندگي برشمرد. در اين پژوهش نقش دانش و هنر طراحي در هر يك از مؤلفه هاى احصاء شده به عنوان عواملي در جهت دستيابى به بيشينه افزايش سن اميد به زندگي در شهروندان ايرانى در كشور ايران به شيوه مطالعه كتابخانه اى و شبكه اى مورد بررسي قرار ميگيرد.

The age of life expectancy is a criterion for determining the average useful life of a community. This criterion shows that each person must have at least the expectation of a few years of life in the community in which he was born or lived.The manner of providing health services, education and training, individual attitudes, social freedoms and the existence of inclusive media, common lifestyle, the quantity and quality of psychological and physiological stress, the amount of permissible recreation and public and social joy, the health of the environment As well as economic conditions can be considered as the most important factors affecting the life expectancy index. In this research, the role of knowledge and art in each of the components considered as factors in achieving the maximum increase in the life expectancy of life in Iranian citizens in Iran through the use of library and network study.