تقابل راهبردي جمهوري اسلامي ايران وآمريكا در ژئوپلوتيك منطقه غرب آسيا

قبل از انقلاب نظم جهاني ومنطقه اي در شرايط نظام بين الملل دوقطبي مبتني بر ساختار هندسه قدرت در اثر رقابت قطب هاي قدرت جهاني شكل مي گرفت وژئوپلوتيك منطقه بويژه خاورميانه هم از اين مناسبات قدرت متأثر بود .قبل از انقلاب بر اساس نظريه دوستون نيكسون ايران بعنوان ستون اصلي تأمين منافع آمريكا نقش ژاندارمي آمريكا در منطقه را ايفا مي كرد. انقلاب اسلامي در منطقه ژئواستراتژيك آمريكا ظهور كرد ونه تنها پايگاه استراتژيك آمريكا از دست اين قدرت بزرگ خارج شد بلكه ايران تبديل شد به يك قدرت بزرگ وتأثير گذار در منطقه والهام بخش نهضت هاي آزادي بخش در غرب آسيا كه با انبساط قدرت و توسعه عمق استراتژيك خود، سياست ها وراهبردهاي منطقه اي آمريكا را به چالش كشيد وپس از پيروزي در جنگ تحميلي و سقوط صدام به عنوان قدرت برتر منطقه ، جغرافياي سياسي غرب آسيا را تحت تأثير قرار دادبه نوعي كه تحولات سياسي لبنان وسوريه وعراق علي رغم ميل آمريكا وهم پيمانان منطقه اي او مثل عربستان (كه بشدت در رفابت ژئوپلوتيكي وايدئولوژيكي با ايران سرمايه هاي هنگفت هزينه كرد)، با اراده سياسي ايران نظم گرفت .وامروز عمق استراتژيك ايران از سواحل مديترانه تا باب المندب توسعه يافته واين يعني جمهوري اسلامي ايران در تقابل راهبردي بر آمريكا پيروز شده است واين يكي از نشانه هاي افول آمريكا از جايگاه بين المللي خود مي باشد وموفقيت در مديريت تحولات منطقه دليل بر اين است كه جمهوري اسلامي در طراز قدرت هاي بزرگ قرار دارد