بررسي رابطه بين سبك زندگي اسلامي با سبك هاي يادگيري و عملكرد تحصيلي در نوجوانان مقطع سوم راهنمايي مناطق چهارگانه آموزش و پرورش شهر شيراز

هدف از پژوهش حاضر تبيين رابطه بين سبك زندگي اسلامي با سبك هاي يادگيري و عملكرد تحصيلي نوجوانان مقطع سوم راهنمايي در مناطق چهارگانه آموزش و پرورش شهر شيراز بود، همچنين تحقيق حاضر به لحاظ هدف جزو تحقيقات كاربردي بوده و به لحاظ شيوه گردآوري اطلاعات در زمره تحقيقات توصيفي از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش آموزان دختر سوم راهنمايي مناطق چهارگانه آموزش و پرورش شهر شيراز كه در سال تحصيلي92-1391 به تعداد 2700 نفر مي باشد كه 330 نفراز دانش آموزان به روش نمونه گيري خوشه اي چند مر حله اي به عنوان نمونه انتخاب شدند. بدين منظور از سه پرسشنامه، سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت والكر (1997)، پرسشنامه عملكرد تحصيلي از فام و تيلور (1990) ، پرسشنامه¬ي سبك يادگيري كلب (1989) استفاده گرديد. داده¬هاي حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بين سبك هاي يادگيري و عملكرد تحصيلي با سبك زندگي اسلامي رابطه معنادار وجود دارد. همچنين بين سبك هاي يادگيري (جذب كننده، همگرا، واگرا، انطباق يابنده) با مولفه هاي سبك زندگي اسلامي(تغذيه، ورزش، مسئوليت پذيري در مورد سلامت، مديريت استرس، حمايت بين فردي، خودشكوفايي) رابطه معناداري وجود دارد. علاوه بر اين بين سبك زندگي اسلامي و مولفه هاي آن (تغذيه، ورزش، مسئوليت پذيري در مورد سلامت، مديريت استرس، حمايت بين فردي، خودشكوفايي) با عملكرد تحصيلي رابطه معناداري وجود دارد