بررسي رابطه سبك زندگي با سلامت اجتماعي و رضايتمندي از زندگي در معلمان

اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي با هدف بررسي رابطه سبك زندگي با سلامت اجتماعي و رضايتمندي از زندگي در معلمان متوسطه انجام شد. جامعه در نظر گرفته شده در اين پژوهش دبيران دوره متوسطه خواف بودند كه از اين جامعه با استفاده از نمونه گيري تصادفي 100 نفر از دبيران علوم اجتماعي و علوم انساني انتخاب شدند. پرسشنامه هاي سبك زندگي اسلامي كاوياني ، پرسشنامه سلامت اجتماعي ، پرسشنامه آكسفورد و پرسشنامه رضايت از زندگي (swls) در اختيار آن ها قرار داده شد و تكميل نمودند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون و تحليل واريانس چندگانه به روش ورود از طريق نرم‌افزار آماري SPSS انجام شدند. نتايج نشان داد كه بين سبك زندگي و سلامت اجتماعي همبستگي مثبت و معناداري وجود دارد، و نيز تحليل رگرسيون نشان داد كه متغيرهاي سبك زندگي اسلامي ، سلامت اجتماعي را پيش‌بيني مي‌كنند. بنابر اين، اين نتايج اهميت سبك زندگي در بهبود وضعيت اجتماعي و رضايتمندي از زندگي را نشان مي‌دهد.