نقش اوركسين بر كنترل خوراك مصرفي، ترشح پرولاكتين و هورمون رشد در گوسفند

ندارد

اوركسين ها، نوروپپتيدهاي جديد هيپوتالاموس هستند كه در عملكردهاي هيپوتالاموسي متنوعي از قبيل هموستازي و نورواندوكرايني دخالت مي كنند. مطالعات در 10 سال اخير نشان داده اند كه سيستم اوركسينرژيك در روندهاي بيولوژيك متعددي از جمله تنظيم خوراك مصرفي (Rey et al., 2010)، كنترل بيداري (Chemelli et al., 1999; Lin et al., 1999; Mignot et al., 2001)، ريتم سركاردين (Belle et al., 2014)، انرژي و هموستازي گلوكز (Tsuneki et al., 2008; Tsuneki et al., 2010)، متابوليسم ليپيد (Shen et al., 2013; Skrzypski et al., 2011)، ضربان قلب و فشار خون (Ciriello et al., 2003; Zhang et al., 2005) و پاسخ نورواندوكراين به استرس (Samson et al., 2007) نقش دارد. به علاوه مشخص شده است كه نقص اين سيستم با مشكلاتي چون نقص سيستم پاداش و هموستازي انرژي، چاقي، ديابت، خواب آلودگي، اختلالات اضطرابي و... همراه است. اوركسين علاوه بر هيپوتالاموس در اندام هاي محيطي مثل غدد آدرنال، معده، روده، پانكراس و بيضه نيز وجود دارد. اوركسين A (33 اسيدآمينه) و اوركسين B (28 اسيدآمينه) از پيش سازهاي پلي پپتيدي اوركسين مشتق مي شوند. اوركسين A نقش ويژه اي در حساسيت حيوانات بويژه گوسفندان به تغييرات طول روز ايفا مي كند. اوركسين B در كنترل خوراك مصرفي مؤثر مي باشد. هدف از اين مطالعه تعيين برهمكنش فصل و اوركسين A در ترشح پرولاكتين (PRL) و هورمون رشد (GH) توسط انقباضات هيپوفيز و ميزان خوراك مصرفي بر اثر تزريق اوركسين B مي باشد.