تشخيص و درمان مسموميتهاي رايج در دامهاي بزرگ

ندارد

تشخيص مسموميت در دامها بر اساس يافتههاي تاريخچه و بررسي محيط زندگي دام، نشانههاي درمانگاهي، يافتههاي آزمايشگاهي و آسيب شناسي انجام مي شود. اين تشخيص در مواردي به علت روشن بودن جنبههاي مختلف مسموميت مانند مشحص بودن و در دسترس بودن منبع آن مي تواند كار سادهاي باشد. اما در مواردي از جمله اثرات تحت درمانگاهي سموم، كار تشخيص بسيار پيچيده بوده و به بررسيهاي وسيع و طولاني مدت نيازمند است. در هنگام اخذ تاريخچه موارد مسموميت، كليه اطلاعات مربوط به دام، اقدامات مديريتي و محيط زندگي آن بايد ماهرانه اخذ و به طور دقيق و موشكافانه مورد توجه و تفسير قرار گيرد. در اين ارتباط ضمن توجه سخن افراد مختلف، از هر گونه پيش داوري و ايجاد تورش بايداجتناب نمود. در اين رابطه، حضور يا به كارگيري سمومي مانند آفت كش ها، داروها، رنگها، كودهاي كشاورزي، افزودنيها و مايكوتوكسين ها در تاريخچه دام حتي سابقه وجود و دسترسي به آنها بايد مشخص شود. مسموميت در دامها اغلب با نشانههاي درمانگاهي بروز كرده و به دنبال آن جستجو براي تشخيص و اقدامات درماني آغاز ميگردد. در مواردي نيز ممكن است نشانههاي درمانگاهي چندان ملموس نباشد. براي مثال، اثر ماده سمي به صورت كاهش توليد دام، كاهش رشد و يا كاهش كارآيي توليد مثل دام بروز نمايد. به هر حال، تعداد مواد سمي بسيار متنوع ميباشند ولي تعداد ارگانهاي بدن محدود بوده و بنابراين، تشابه اثر سموم بر بافتهاي و به خصوص تشابه نشانههاي درمانگاهي فراوان ديده مي شود. بر اين اساس، تشخيص مسموميت با توجه به نشانههاي درمانگاهي ممكن است خطرناك باشد و هميشه بايد اين تشخيص اوليه تلقي شود و ضمن فراهم كردن شواهد قطعي، تأييد يا رد شود. در برخي از مسموميتها پاسخ به درمان اختصاصي هم مي تواند به تشخيص كمك نمايد. مانند پاسخ مثبت مسموميت با تركيبات ارگانوفسفره به تجويز آتروپين. به هر حال، در هنگام رخداد مسموميت در گله لازم است چند رأس دام به طور دقيق معاينه شوند تا همه نشانههاي درمانگاهي به طور كامل ثبت شود. نشانههاي اختصاصي ويا نسبتاً اختصاصي در معدودي از مسموميتها ديده مي شوند كه توجه به آنها مي تواند دامپزشك را به تشخيص نزديك نمايد. تغيير رنگ پوشش خارجي در مسموميت با موليبدن به علت از بين رفتن رنگدانه هاي آن رخ ميدهد. در مسموميت با گياهان حاوي گليكوزيدهاي قلبي مانند خرزهره برادي كاردي و آريتمي هاي قلبي به فراواني جلب توجه مي كنند. در مسموميت با تركيبات ارگانوفسفره تنگي شديد مردمك چشمها و ريزش فراوان بزاق ناشي از افزايش اثرات كولينرژيكي در دامهاي مسموم مشاهده ميگردد. در موارد مسموميت با نيترات مخاطات سيانوزه و خون به رنگ قرمز تيره است در مقابل موارد مسموميت با سيانبد رنگ مخاطات و خون قرمز روشت است. در مسموميت با داروهاي ضد ترماتدهاي كبدي مانند كلوزانتل و رافوكسانايد، اتساع شديد مردمك چشمها به علت آسيب شبكيه و عصب بينايي جلب توجه ميكند. در مسموميت مزمن با فلوئور نيز تغيير رنگ دندانها و پوسيدگي زودرس آنها به فراواني رخ ميدهد.

ندارد