بررسي تاثير خروج از مركزيت جرمي اتفاقي در تحليل لرزه اي ساختمان‎هاي فولادي متقارن و نامتقارن در پلان

در پي تشديد پاسخ لرزه‎اي ساختمان ها در اثر پيچش و به منظور درنظرگيري عواملي از جمله توزيع نامتقارن بار زنده كه تاثير آن ها در طراحي ساختمان به صراحت در پاسخ پيچشي لحاظ نمي‎گردند و مي‎توانند مركز جرم را از محل خودش جابجا نمايند، آيين نامه ها ضابطه اي را با نام خروج از مركزيت طراحي اتفاقي معرفي مي‎نمايند. براي اعمال اين ضابطه در استاندارد زلزله2800 ايران لازم است كه نيروي جانبي در تراز هر طبقه با خروج از مركزيتي از مركز سختي حداقل به اندازه 5 درصد بعد عمود ساختمان بر نيروي زلزله در دو راستا و در دو جهت اعمال شود. در اين مقاله، تاثير خروج از مركزيت جرمي اتفاقي واقعي در لحظه زلزله در پاسخ‎هاي لرزه‎اي ساختمان و كفايت ضابطه استاندارد زلزله 2800 ايران در طراحي لرزه‎اي بررسي مي‎گردد. در اين مطالعه، ساختمان‎هاي فولادي متقارن و نامتقارن 5 طبقه، داراي سيستم باربر جانبي دوگانه، در دو حالت پيچشي سخت و نرم با خروج از مركزيت‎هاي جرمي دو طرفه مختلف 20 درصد بعد پلان ساختمان با و بدون خروج از مركزيت هاي طراحي اتفاقي 5 درصد بعد ساختمان مورد بررسي قرار مي‎گيرد. بدين منظور، ساختمان‎ها تحت تحليل‎هاي تاريخچه زماني غيرخطي با بكارگيري سه دسته ركورد زلزله‎هاي حوزه دور و نزديك گسل شامل پالس و بدون پالس قرار مي‎گيرند. نتايج نشان دادند كه در ساختمان‎هاي مورد مطالعه، خروج از مركزيت جرمي اتفاقي تاثير چنداني روي پاسخ‎هاي لرزه‎اي ساختمان‎هاي پيچشي سخت ندارد، ولي تاثير زيادي روي جابجايي كف‌ها و جابجايي نسبي طبقات در ساختمان پيچشي نرم دارد.