عوامل موثر بر توسعه گردشگري شهرستان تربت حيدريه

يكي از زمينه‏هاي حركت از اقتصاد متكي به نفت به اقتصاد غير نفتي، تغيير ساختار اقتصادي كشور است و براي چنين تغييري، نگرش يكپارچه در ابعاد اقتصادي، اجتماعي، حقوقي و مديريتي ضروري به نظر مي‏رسد تا با شناخت عميق امكانات و تنگناهاي (ظرفيت‏هاي) كشور از يك سو و شناخت تجربيات جهان در مورد شيوه‏هاي تنوع بخشي اقتصادي و روابط بين المللي و بازارهاي جهاني- منطقه‏اي از سوي ديگر، بتواند به تصميم‏سازي و تصميم‏گيري خردمندانه در چارچوب قانون اساسي كشور و با حفظ عزتمندي دست يابد. گردشگري امروزه در اغلب كشورهاي جهان بويژه جهان سوم، كليد اقتصاد بشمار مي‏رود، تا جايي كه در اين كشورها گردشگري بيش از ساير برنامه‏هاي توسعه در اولويت قرار گرفته است، (لي، 1387). فعاليت گردشگري از جمله فعاليت‏هايي است كه از نظر ماهيت خود يك محصول اجتماعي- فرهنگي است و از نظر برنامه‏ريزي و مديريتي يك فعاليت ميان بخشي محسوب مي‏شود. در واقع امروزه صنعت جهانگردي به عنوان يكي از ابزارهاي مهم در شناساندن هويت ملي و فرهنگي، تحصيلي، درآمد و رشد و پويايي اقتصاد شمرده مي‏شود، (مشيري و نظريان، 1385). در ميان حدود200كشور جهان ايران رتبه 70 را از نظر جذب جهانگردان به خود اختصاص داده است، اين در حالي است كه ايران از لحاظ غناي فرهنگي و كثرت آثار تاريخي و ديدني در ميان10كشور برتر جهان جاي دارد. اما در ميان استان‏هاي كشورمان اصفهان، فارس، خوزستان، اردبيل، آذربايجان شرقي و همدان بيشترين سهم را از ناحيه گردشگر نصيب خود ساخته‏اند. بديهي است اين استان‏ها از لحاظ جايگاه اقتصادي و اجتماعي در حد بالاتري نسبت به ديگر استان‏ها قرار دارند. در اين پژوهش سعي بر ان است كه، با شناخت نقاط ضعف و قوت در زمينه‏ي گردشگري و توريسم گامي جديد در جهت ارتقاي اين صنعت مهم برداشته و با ارايه‏ي راهكارهاي مناسب چالش‏هاي موجود را مرتفع بسازيم