حمل و نقل و توسعه پايدار شهري

فعاليتهاي بخش عمران شهري براساس بخشهايي از آن كه در بند الف ماده 55 قانون برنامه چهارم توسعه عمران شهري كشور در ظرفيتهاي اقتصادي، اجتماعي و كالبدي شهرها بطور مستقيم وغير مستقيم تعريف و در توسعه پايدار هر شهر تأثير گذار ودر تهيه طرحهاي توسعه وعمران شهري نقش مهمي را ايفا مي نمايد. لذا توسعه كالبدي و فضايي مراكز سكونتي در سطح ملي، منطقه‌اي ومحلي را بايد در قالب رفتارهاي فرهنگي، اقتصادي، اجتماعي و حتي سياسي تعريف شده در شالوده ساختارهاي عمراني و زيست محيطي هر شهر بررسي نمود. لذا ترسيم واقعيت‌ها و مشخصات حمل و نقل و توسعه پايدار شهري واجد فوريتي انكار ناپذير است سخني بديهي و تكراري است. با اين همه هنوز مفاهيم ماهيت حمل و نقل و توسعه پايدار شهري ويا توسعه پايدار در عمران شهري و امكانپذيري آن مورد اختلاف وسيع متفكران در مقوله شهرسازي است. ارزيابي پايداري فرآيندهاي صنعتي و روشهاي توليد انرژي در قياس با پايداري شهرها مقوله هاي ساده‌اي به شمار مي آيند، زيرا كه يك شهر متشكل از مجموعه‌اي از نظامهاي فيزيكي، تاريخي، اقتصادي و اجتماعي است. به همين سبب براي ارزيابي پايداري شهري، كلاف سردرگمي از انواع پيچيدگيها را بايد شناخت و از يكديگر جدا كرد. حمل و نقل پايدار به اين معناست كه بايد مشكل را به گونه‌اي حل كنيم تا اين بيماري بار ديگر در سال‌هاي آتي بازنگردد؛ يعني بايد الگويي را دنبال كنيم كه براثر گسترش جمعيت و شهر و توسعه فعاليت‌هاي اقتصادي، اجتماعي و... (كه طبيعتاً از عوامل ترافيك‌زا هستند) شهر ما همچنان بدون بروز مشكل ترافيك، به نحومطلوبي پاسخگوي جابجايي هاي مسافر و بار باشد و باگسترش اين فعاليت‌ها سيستم حمل و نقل به مشكل برخورد نكندو مديريت پايدار حمل‌ونقل اثرات توسعه حمل‌ونقل را روي كارايي اقتصادي، موضوعات زيست‌محيطي، مصرف منابع، كاربري اراضي و عدالت اجتماعي مورد توجه قرار مي‌دهد و به كاهش اثرات زيست‌محيطي، افزايش بازدهي سيستم حمل‌ونقل و بهبود وضعيت زندگي اجتماعي كمك مي‌كند و هدف آن سيستم افزايش كارايي و جابه‌جايي كالاها، خدمات و افراد با حداقل مشكلات دسترسي است كه بدون سازماندهي مجدد استراتژي‌ها، سياست‌ها و برنامه‌ها قابل دستيابي نخواهد بود.