توسعه پايدار معماري و شهرسازي ايران به روش تلفيق اقتصاد سبز با معماري سبز

Suatainable development of iran architecture and city planning via combination of eco-eco and ecological architecture.

طبق اصل معماري پايدار؛ساختمان جزيي كوچك ازطبيعت پيراموني ست وبايدبعنوان بخشي ازاكوسيستم در چرخه حيات باشد.واژه هاي معماري پايدار، معماري سبز،معماري اكولوژيكي ويامعماري زيست محيطي همگي داراي مفهوم يكسان وداراي يك هدف مشترك هستند و برمعماري همسازبا محيط زيست دلالت دارند.هدف اين معماري،ايجادتعادلي پايدار بين طبيعت،موجودات زنده و محيط مصنوع است. نقطه شروع مفهوم توسعه پايدار،دستيابي به هدف تلفيق مسايل زيست محيطي باسياستگذاري اقتصادي است واقتصادسبز،ادغام ملاحظات اكولوژيكي باسياستگذاري اقتصادي مي‌باشد اما ابعاد مختلف توسعه پايدارموجب تعارض صلاحيت دولت باشهرداري گرديده.ازآنجاكه منابع قوانين شهري: قانون شهرداري،مصوبات شورايعالي شهرسازي ومصوبات سايردستگاههاست دراين پژوهش ازميان مصوبات سايردستگاهها،ماده15مكررقانون حفاظت ازجنگل‌ها ازمنظر يك وظيفه مشترك بين شهرداري‌ها و وزارت كشاورزي بررسي شد.