نقش آموزش و پرورش در ارتقاء شاخص هاي HSE

اين مقاله به بررسي نقش آموزش و پرورش در ارتقاء شاخص هاي HSE با تاكيد بر بعّد بهداشت، ايمني و محيط زيست مي پردازد. در اين مقاله سعي شده به اين پرسش پاسخ داده شود كه چگونه مي توانيم ميزان HSE را در نظام آموزش و پرورش را افزايش دهيم؟ وجود معضلات بهداشت، ايمني و جنبه‌هاي خطر ساز و نيز پيامدهاي زيست محيطي كه روز به روز بيشتر مي شود، و دولت‌ها در پي راه چاره بوده و امكانات خود را در راه بهبود وضعيت بهداشت، ايمني و محيط زيست جوامع به كار مي گيرند. وجود آگاهي و دانش مديريت سلامت در نظام آموزش و پرورش مهمترين ركن در ارتقا و حفظ بهداشت محيط مدارس و ايمني دانش‌آموزان است. آموزش و پرورش و به تبع آن محيط هاي آموزشي بيشترين اثر و نقش را بر ذهنيت و تمدنسازي جوامع به عهده دارند. لازمه اصلاح كالبد آموزش و پرورش، ايجاد فضاهاي مرتبط با فعاليت دانش آموزان است؛ فضاهايي كه داراي شرايط مناسب و مطلوب براي بهداشت، ايمني و محيط زيست كودكان و نوجوانان مي باشد كه تحقق اين امر از طريق طراحي جزئيات فضاها با توجه به الگوهاي رفتاري كودكان و نوجوانان امكان پذير مي گردد. هدف از ارتقاء بهداشت، ايمني و محيط زيست ( (HSEدر نظام آموزش و پرورش حفظ سلامتي دانش آموزان و به طور كل جامعه مي باشد. مدرسه نيز به عنوان مصداق يك جامعه نيازمند چنين سامانه اي است. در اين پژوهش شيوه گردآوري اطلاعات كتابخانه اي و روش تحقيق توصيفي و تحليلي است.