مطالعه ي برهمكنشهاي فرهنگي در معماري قبور عصر آهن منطقه ي شمال غرب گيلان با مناطق همجوار

يكي از دادههاي منسجم باستانشناسي كه بيشترين اطلاعات را درباره جنبههاي معنوي و فرهنگهاي پيش از تاريخ در اختيار باستانشناسان قرار ميدهد، قبور و سنتهاي تدفيني جوامع پيش از تاريخ ميباشد. همزمان با آغاز شهرنشيني، سنت تدفين در محلي تحت عنوان گورستان معمول گرديد كه اين امر با آغاز عصر آهن فراگيرتر شد. همچنين در نتيجه گونهگوني فرهنگي اقوام مختلف در اين عصر، شاهد يك تنوع در ساختار قبور و شيوهي تدفين هستيم. طبق شواهد بر جاي مانده در عصر آهن شمالغرب گيلان، پتانسيل بالاي محيطي شرايط زيست و اسكان جهت زندگي شباني و كوچنشيني را براي اين مردمان فراهم آورد كه هماينك گورستانهاي كشف شدهي بدون ارتباط با محوطههاي استقراري و نيز عدم كشف معماري ماندگار و پايدار، گواه بر اين نظر ميباشد. در اين مقاله با استفاده از روش مطالعات تطبيقي- كتابخانهاي، معماري قبور عصر آهن منطقهي شمالغرب گيلان به لحاظ نوع گور، مواد و مصالح مورد مطالعه قرار گرفته است تا به امكان وجود برهمكنشهاي فرهنگي در همگوني ساختاري و معماري گورها با حوزههاي فرهنگي همجوار پي برده شود. با استناد به اين كشفيات، در نتيجهي احتمال وجود برهمكنش فرهنگي، اين امر ميتواند نشان دهندهي خاستگاه و اعتقادات مشترك اقوام در يك بازه زماني اما در مكانهاي جغرافيايي مختلف باشد.