كاربرد فناوري نوين پهپاد فتوگرامتري در تهيه اطلاعات ژئومورفولوژي (محدوده: بخشي از جاده ارتباطي قلع گنج-تمگران)

ناهمواري هاي سطح زمين شامل سيستمي از شكل هاي سطحي است كه مي توانند تشخيص، تفكيك و تعريف شوند و تحقيق در مورد اين شكل ها، تعريف و توضيح آنها جزء وظائف علمي است كه بدان ژئومورفولوژي گفته مي شود(يماني،1392 :11) در ژئومورفولوژي اشكال چيزي جز تركيبي از سطوح نيستند؛ بنابراين يك ژئومورفولوژيست وقتي به چشم انداز هاي اراضي مي نگرد، مجموعه اي از سطوح با ويژگي هاي متعدد را مي بيند كه نسبيت هاي خاصي با يكديگر تلفيق و تركيب شده اند. در اين بين هر سطح ويژگي هايي دارد كه تندي و كندي وجه شيب، تحدب و تقعر آن، از جمله ويژگي هاي قابل اندازه گيري آن محسوب مي گردد(رامشت،1385: 11). برجسته بيني عكسهاي زوج هوايي شرايط مطلوبي را فراهم مي آورد تا بسياري از پديده هاي ژئومورفيك شناسايي شود. از اين رو به كارگيري اين روش در شناخت پديده ها و رخساره هاي ارضي مؤثر است. از ويژگيهاي ديگر بهره وري از اين روش، امكان اندازه گيري پاره اي از شاخصهاي رقومي است. عكسهاي زوج هوايي در اغلب موارد در تشخيص لايه هاي زمين شناسي، جهت شيب لايه ها، جنس لايه ها، پديده هاي گسلي، پوشش گياهي و محاسبه درصد آن، تحليل آبراهه ها و قلل، فازهاي فرسايشي و غيره مي توانند ما را ياري دهند؛ ضمن آنكه اگر عكس هاي گرفته شده در دو بازه زماني متفاوت برداشت شده باشند به عنوان اسناد تاريخي در تبيين نحوه تغييرات ارضي بسيار مفيد و موثر خواهند بود(رامشت،1385: 94). همچنين عكس هاي هوايي ابزار كارآمدي براي مشاهده غير مستقيم سطح زمين براي ترسيم نقشه هاي ژئومورفولوژي به شمار مي روند. اين عكسها نه تنها ديد عمودي نسبت به عوارض سطح زمين فراهم مي آورند بلكه ديد برجسته بيني و قدرت تفكيك بسيار خوبي نيز دارند (قدرت تفكيك حدود ۲۰ تا ۳۰ زوج خط در هر ميلي متر). اين ويژگي موجب مي شود كه با وجود تصاوير ماهواره اي متفاوت، عكس هاي هوايي جايگاه خود را در زمينه هاي كاربردي مذكور همچنان حفظ كنند(يماني ،92: 54).