درمانهاي غير تهاجمي نوين در اختلال بي اشتهايي عصبي

new non invasive treatment for anorexia nervosa

بي اشتهايي عصبي نوعي اختلال رواني در غذا خوردن است كه در آن بيمار از خوردن غذا به ميزان كافي و با وجود گرسنگي امتناع مي‌ورزد. اين روند كه معمولاً با آغاز و زياده‌روي در يك رژيم غذايي آغاز مي‌شود به دليل كاهش شديد وزن مي‌تواند منجر به مخاطرات مرگباري گردد. عدم تصور صحيح از شكل بدن و تناسب اندام، همچنين فشارهاي اجتماعي و تصويرسازي نادرست رسانه‌اي از وزن ايده‌آل از دلايل بروز اين بيماري شمرده مي‌شود. بي اشتهايي عصبي با علائمي چون خوردن مقدار بسيار كم غذا با كالري بسيار اندك، قطع شدن قاعدگي، فشار خون پايين، كمبود چربي در بدن، زردي و رنگ پريدگي پوست و افسردگي بروز مي‌يابد و در صورت عدم ارجاع به متخصصين براي آغاز پروسه درمان به بيماري‌هاي قلبي و ديگر بيمارهاي مرگ بار خواهد انجاميد[1,2]. به طور كلي، عملكرد اجرايي به شدت در شرايطي كه نياز به برنامه ريزي و تصميم گيري، نظارت بر خطا و اصلاح توالي دراقدامات پيچيده، مهار پاسخ هاي عادي و مقاومت در برابر محرك هاي جذاب ،دخيل است [3,4,5]. به اين ترتيب، كاركردهاي اجرايي احتمالا در رفتار خوردن دخيل هستند، به ويژه هنگامي كه افراد رژيم غذايي دارند. به نظر مي رسد ميتوان با مداخله در مناطقي از مغز با استفاده از دستگاه TDCS كه خصوصا مناطقي كه در كنترل رفتار بازداري فعال نقش دارند و غيرفعال كردن انها با تحريك كاتدي بتوان به چشم اندازي براي كاهش علائم اين بيماري دست يافت.