اثربخشي درمان اصلاح سوگيري شناختي در حالت‌هاي واقعي و دارونما بر سوگيري‌ گرايشي و شاخص‌هاي درماني در سوء مصرف‌كنندگان مواد افيوني

ناتواني در كنترل مصرف مواد مخدر يكي از جنبه هاي اصلي وابستگي به مواد است. بخشي از اين ناتواني، ناشي از وجود سوگيري هاي شناختي است. مطالعه حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان اصلاح سوگيري شناختي در حالت‌هاي واقعي و دارونما بر سوگيري‌ گرايشي و شاخص‌هاي درماني در سوء مصرف‌كنندگان مواد افيوني صورت گرفت. روش پژوهش، شبه آزمايشي و طرح آن از نوع پيش-آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. از بين سوء مصرف-كنندگان مواد افيوني شهر كرمان، 75 نفر به روش هدفمند انتخاب و بصورت تصادفي و به نسبت مساوي در سه گروه واقعي، دارونما و كنترل جايگزين شدند. گروه واقعي به مدت هشت جلسه، نسخه واقعي تكليف كامپيوتري اصلاح سوگيري گرايشي و گروه دارونما نيز به مدت هشت جلسه نسخه دارونماي اين تكليف را دريافت نمودند؛ اما گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكردند. هر سه گروه در پيش آزمون و پس آزمون، علاوه بر انجام تكليف شناختي، پرسشنامه افسردگي بك و اضطراب حالت -صفت اسپيلبرگر را نيز تكميل نمودند. داده ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد پس از انجام مداخلات، سوگيري گرايشي در گروه واقعي و دارونما نسبت به گروه كنترل كاهش معناداري يافت. اما بين گروه واقعي و دارونما تفاوت معناداري وجود نداشت. در شاخص هاي درماني نيز تفاوت معناداري بين سه گروه مشاهده نشد. بنابراين نتايج مطالعه حاضر از اثربخشي مداخله اصلاح سوگيري شناختي در اصلاح سوگيري گرايشي سوء مصرف كنندگان مواد افيوني حكايت دارد و مي توان از اين مداخله، به عنوان مداخله اي مكمل و كم هزينه در امر درمان اعتياد استفاده نمود.