بررسي نقش هندسه در تاريخ مهندسي ساختمان در غرب (عصر تاريكي تا انقلاب صنعتي)

بر كسي پوشيده نيست كه علومي همچون مكانيك،‌ فيزيك،‌ رياضيات و... در ساخت و معماري بناها تاثير بسزايي دارند و گسترش اين علوم، هر روز سبب پيشرفت و توسعه مصالح و فن آوري‌هاي جديد در اين زمينه مي شود. از سوي ديگر، دانش طراحي و ساخت ساختمان به شيوه هاي مختلف و شناخته شده اي در مدارس معماري آموزش داده مي‌شود و به كارگيري تخصص هاي مختلف بر اساس قواعد و قوانين همان رشته قابل اجرا و ارزيابي است، موضوعي كه در گذشته و پيش از انقلاب علمي و صنعتي امكان پذير نبود. با اين حال، با اينكه در گذشته دانش منسجمي براي ساخت و طراحي وجود نداشته است؛ ساختمان‌هاي عظيمي همچون كاخ ها، كليساها و ... ساخته مي شد. بنابراين ميتوان پرسش كرد كه در گذشته چه علومي در عرصه ساختمان‌سازي دخيل بوده، كه آنها را به ساخت چنين بناهايي قادر مي‌ساخته است؟ و اساس طراحي و محاسبات پايداري اين بنا ها چگونه تامين ميشده؟ اين ها پرسش هايي است كه اين مقاله قصد دارد با بررسي آرا و نظرات محققين به آن بپردازد. محدوده زماني اين تحقيق، قرون وسطي و دوران روشنايي پس از آن تا انقلاب صنعتي است و محدوده جغرافيايي آن محدود به اروپا است. مقاله سعي دارد با بررسي منابع و متون در اين زمينه، و به روش توصيفي و تحليلي و همراه با استنباط منطقي، ارتباط دانش ساخت ساختمان هاي‌ گذشته در غرب با علوم رياضي را مورد بحث قرار دهد. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه دانش رياضي و به خصوص هندسه در غرب ، به تدريج تكامل يافته و در كار ساختمان‌سازي مورد استفاده واقع شد. به مرور زمان پيشرفت دانش رياضي و همكاري دانشمندان اين عرصه در زمينه سازه و ساختمان منجر به شكل گيري قواعد و قوانين مربوط به پايداري و ايستايي ساختمان شد كه سبب گرديد طراحان ساختماني دانشي را در اختيار داشته باشند كه بتوان رفتار ساختمان را پيش از ساخت آن پيشبيني و كنترل كرد.