كاربرد استدلال مبتني بر مورد در طراحي سامانه پشتيبان تصميم فرايند وضع قوانين‌ومقررات كشور

با توجه به چالش هاي موجود در قوانين و مقررات كشور نياز به طراحي يك نظام جامع تقنيني كه بتواند بر اساس شرايط مختلف، شيوه صحيح قانونگذاري و وضع مقررات را به متوليان امر پيشنهاد دهد بيش از پيش احساس مي گردد. وضع قوانين ‌و‌‌ مقررات هوشمند در راستاي نيل به تحقق اهداف قانونگذاري كشور، نيازمند تأمين چهار عنصر اصلي داده، روش، ابزار و ذينفعان است. ارائه روشي كارا براي استخراج اطلاعات جهت تصميم سازي صحيح، موضوع اصلي پژوهش حاضر مي باشد. در اين كار پس از جمع آوري، آماده سازي و ساختارمند كردن داده هاي يك دوره قانوني، روي اجراي مدل استدلال مبتني بر مورد و به ويژه گام نخست آن يعني بازيابي موارد مشابه تمركز گرديد. براي دستيابي به شاخص‌ها و قواعد موردنياز در‌ اين گام، ابتدا از آزمون آماري‌رابطه ميان متغيرهاي دراختيار و در ادامه از روش خوشه بنديk-means و دسته بندي درخت تصميم استفاده گرديد.