نقش مهاجرت امام زادگان در گسترش تشيع در ايران تاقرن چهارم

امامزاده گان فرزندان ونوادگان امامان معصوم(عليه السلام)همان سادات شيعه وعلوي هستند كه در دوران خلافت امويان وعباسيان در نبرددائم با ظالمان وغاصبان خلافت بودند كه براي احقاق حق وتحقق عدالت مبارزه كردند ودر اين مسير به فيض عظماي شهادت رسيدند،سپس در كانون اعتقادات وارادت مردم مسلمان جاي گرفتندومزار آنها نيز مانند خودشان مايه حيات وجوشش وكانون معنوي اسلام بشمار مي رود.امامزادگان ، همانند امامان معصوم (عليه السلام)هدفشان گسترش اسلام وتشيع ونشر معارف الهي بوده وهر جا آنان پاي نهادند،زندگي كردندوحتي مزارنورانيشان قرار گرفته است پايگاه تشيع گرديده است.شيعيان از نور آنان بهره هابردند ومسيرهدايت را شناخته اند.دراين مقاله برآنيم، تا چگونگي گسترش تشيع در ايران، توسط امامزادگان تا قرن چهارم هجري كه در پي هجرت نوراني امام رضا (عليه السلام ) صورت گرفت؛را بررسي نمائيم.اين پژوهش به روش تحقيقي،تحليلي با استفاده از منابع كتابخانه اي انجام مي شود.