بررسي اثر پتانسيل منفي اسمزي بر جوانه زني و برخي صفات گونه Bromus inermis (گامي در جهت تنوع زيستي)

تنش هاي محيطي به ويژه تنش خشكي از مهمترين عوامل كاهش و اختلال در مراحل مختلف رشد و نمو گياهي بخصوص جوانه زني در مناطق خشك و نيمه خشك ايران است.بدين منظور آزمايشي بصورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با چهار تكرار در شرايط آزمايشگاه به اجرا درآمد.در اين آزمايش از چهار ژنوتيپ گونه مرتعي Bromus inermis (البرز 303 مازندران 3151 ،فيروز كوه 3966 و اصفهان 200060 )و چهار تيمار خشكي (آب مقطر،3-،6-،9- بار)استفاده گرديد.در اين آزمايش،درصد جوانه زني،طول ريشه چه،طول ساقه چه،طول گياهچه،نسبت طول ريشه چه به طول ساقه چه،وزن تر گياهچه،وزن تر گياهچه،نسبت وزن خشك به وزن تر گياهچه،سرعت جوانه زني و شاخص بنيه بذر اندازه گيري شد.نتايج حاصله نشان داد كه با افزايش تنش خشكي،به جز نسبت وزن خشك به وزن تر گياهچه ساير صفات به طور قابل توجهي كاهش يافتند.اين كاهش در تمامي صفات مورد ارزيابي در تغيير پتانسيل از 3- به 6- بار حداكثر بود.به طور كلي در ميان ژنوتيپ هاي مورد آزمايش ژنوتيپ اصفهان(200060 )در پتانسيل هاي مورد مطالعه جوانه زني مناسبي را نشان داد و از اين نظر بر ساير ژنوتيپ ها برتري معني داري داشت.از پارامترهاي مورد ارزيابي،طول گياهچه و شاخص بنيه بذر بيشترين واكنش را به تغيير پتانسيل آب نشان دادند.در بين سطوح تنش خشكي،پتانسيل هاي 6-و9- بار بهترين سطوح جهت ارزيابي مقاومت به خشكي بودند.