ارتباط بيماريهاي قلبي-عروقي با سابقه فعاليت ورزشي در زنان سالمند بين سنين 68-70 سال اهواز

زمينه و هدف: بيماريهاي قلبي عروقي مهمترين بيماري دوران سالمندي شامل عارضه پيشرونده‌اي است كه از دوران كودكي آغاز و تظاهر باليني خود را به طور عمده در بزرگسالي از ميانسالي به بعد آشكار مي‌كند. از طرفي زندگي بي‌تحرك باعث افزايش تمام علل اصلي مرگ و مير مي‌شود و خطر بيماري قلبي عروقي را دو برابر مي‌‌كند. توصيه WHO انجام فعاليت جسماني حداقل 30 دقيقه در روز است كه مي‌تواند يكي از مهمترين عوامل در پيشگيري از بيماريهاي قلبي عروقي باشد. با اين اوصاف اين تحقيق با هدف بررسي ارتباط بيماريهاي قلبي عروقي با سابقه فعاليت ورزشي در زنان سالمند بين سنين 68-70 سال اهواز انجام شد. روش كار: اين مطالعه از نوع مطالعه تحليلي و مقطعي بوده كه جمعيت مد نظر، سالمندان زن بين سنين 68-70 سال مي‌باشد. تعداد نمونه ها 255 نفر بوده كه به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. روش جمع‌آوري اطلاعات، پرسشنامه‌اي بود مشتمل بر 6 سؤال مشخصات دموگرافيك، 5 سؤال مرتبط با بيماري قلبي عروقي، 20 سؤال مرتبط با فعاليت ورزشي كه به روش مصاحبه سازمان‌ يافته تكميل گرديد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه شيوع بيماري قلبي عروقي و فشار خون بالا در سالمندان مورد بررسي به ترتيب 2/32% و 7/46% مي‌باشد. همچنين نتايج نشان داد كه بين استعمال و عدم استعمال سيگار از لحاظ ابتلا به بيماريهاي قلبي عروقي (04/0=P) و بين ابتلا و عدم ابتلا به فشار خون بالا از لحاظ ابتلا به بيماريهاي قلبي عروقي (001/0 P) اختلاف معني‌داري وجود دارد. نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان داد كه شيوع بيماريهاي قلبي عروقي و فشار خون بالا در سالمندان بيش از حد انتظار است. همچنين اين مطالعه مشخص كرد كه ميزان پياده‌روي، تنيس روي ميز، نرمش، دوچرخه‌سواري و كوه‌پيمايي در دوران سالمندي در ميزان ابتلا به بيماريهاي قلبي عروقي مؤثر است. مطالعه نشان داد كه ميزان فعاليت ورزشي به طور مستقيم با سطح تحصيلات ارتباط دارد. به عبارتي هر چه سطح تحصيلات بالاتر باشد ميزان فعاليت ورزشي هم بيشتر است. اما ميزان پياده‌روي، دوچرخه‌سواري، كوه‌پيمايي و دويدن در سالمندي در تمام سطوح تحصيلي تقريباً يكسان صورت گرفته است.