آيا شايستگي حركتي بر آمادگي جسماني و ميزان فعاليت بدني دانش آموزان در زنگ ورزش تأثير دارد؟

زمينه و هدف: كلاس تربيت‌بدني و زنگ ورزش محيط مناسبي براي مشاركت دانش آموزان در فعاليت‌هاي بدني، ارتقاء آمادگي جسماني و كاهش چاقي و اضافه‌وزن براي دانش آموزان است؛ بنابراين هدف پژوهش حاضر پاسخ به اين سؤال است كه آيا شايستگي حركتي بر ميزان مشاركت دانش آموزان ابتدايي در زنگ ورزش و آمادگي جسماني تأثير داد؟ روش كار: نمونه پژوهش را 184 نفر از دانش آموزان مدارس ابتدايي تهران تشكيل دادند. براي اندازه‌گيري شايستگي حركتي از فرم كوتاه آزمون بروينينكس-اوزرتسكي-2 و براي اندازه‌گيري آمادگي جسماني، از آزمون‌هاي دراز و نشست، شنا 90 درجه، دويدن/راه رفتن 540 متر، نشستن و رساندن و شاخص توده بدني استفاده شد. همچنين براي اندازه‌گيري فعاليت بدني در زنگ ورزش از گام شمار Omran مدل 152 r-e-hj استفاده شد. يافته‌ها: نتايج آزمون آماري پيرسون نشان داد ارتباط معناداري بين شايستگي حركتي، آمادگي جسماني و تعداد گام‌هاي برداشته‌شده در زنگ ورزش پيدا شد. همچنين تعداد گام‌هاي برداشته‌شده در كلاس تربيت‌بدني با تمام متغيرها ارتباط معناداري داشت. علاوه بر اين آزمون آنوا يك‌راهه نشان داد، بين سطوح شايستگي حركتي بالا، متوسط و پايين در آمادگي جسماني، همچنين بين شايستگي حركتي بالا و پايين، بالا و متوسط در فعاليت بدني زنگ ورزش تفاوت معناداري پيدا شد (P 0/001). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج پيشنهاد مي‌شود معلمان تربيت‌بدني توجه ويژه‌اي به آموزش تمرين مهارت‌هاي حركتي بنيادين در دانش آموزان دوره ابتدايي داشته باشند؛ زيرا بهبود مهارت‌هاي حركتي باعث افزايش مشاركت در فعاليت‌هاي بدني و آمادگي جسماني مي‌شود.