شماره ركورد كنفرانس :
4687
عنوان مقاله :
تأثير هشت هفته تمرين HIIT بر بيان ژن تستوسترون، كورتيزول و نسبت تستوسترون بر كورتيزول در رت هاى نر مبتلا به ديابت نوع ٢
پديدآورندگان :
ضيايي رها ziyaei.raha@yahoo.com دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج , عليجاني عيدي ziyaei.raha@yahoo.com دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج , محسن زاده مهسا ziyaei.raha@yahoo.com دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج
تعداد صفحه :
16
كليدواژه :
تستوسترون , كورتيزول , تمرينHIIT , ديابت نوع ٢ , رت هاى نر
سال انتشار :
1397
عنوان كنفرانس :
دومين همايش ملي دستاوردهاي علوم ورزشي و سلامت
زبان مدرك :
فارسي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: هدف از تحقيق حاضر بررسى تأثير هشت هفته تمرين HIIT بر بيان ژن تستوسترون، كورتيزول و نسبت تستوسترون بر كورتيزول در رت هاى نر مبتلا به ديابت نوع ٢ بود. روش كار: روش تحقيق نيمه تجربى و طرح تحقيق پيش آزمون و پس آزمون بود. بدين منظور تعداد ٦٠ رأس موش صحرائى ويستار نر (سن: ٨ هفته، وزن ٢٠±٢٥٠ گرم) به طور تصادفى در ٥ گروه و هر گروه ١٢ رأس به مدت هشت هفته، هفته اي 5 روز تمرينات HIIT تعيين شده را اجرا كردند. قبل از شروع برنامه تمرينى، تمامى گروه ها به غير از گروه هاي كنترل پايه و سالم با تمرين و بدون تمرين به وسيله تزريق نيكوتين آميد-استريپتوزوسين (STZ) با تزريق داخل صفاقى ديابتى شدند. ٢٤ ساعت بعد از آخرين جلسه تمرينى رت ها به وسيله تزريق درون صفاقى، كتامين وزايلازين بيهوش شده، بافت عضله نعلى بلافاصله استخراج، و پس از شست وشو با سرم فيزيولوژيايى در نيتروژن مايع منجمد شد، تا زمان تجزيه تحليل، بافت استخراج شده در سرماى 80- نگهدارى شد.. به منظور بررسى اثر ديابتى شدن رت ها بوسيله آزمون t مستقل مقايسه شد. همچنين، به منظور بررسي ميزان اثر تمرين HIIT بر بيان ژن از تحليل واريانس دوراهه 2×2 استفاده گرديد. يافته‌ها: شاخصهاي تستوسترون ، كورتيزول ، و نسبت تستوسترون بر كورتيزول در 5 گروه رت هاي نر مورد تحقيق قرار گرفت بيشترين مقدار ميانگين كورتيزول به گروه ديابتي بدون تمرين و كمترين مقدار آن به گروه سالم بدون تمرين تعلق داشت بيشترين مقدار ميانگين تستوسترون متعلق به گروه سالم با تمرين و كمترين مقدار آن متعلق به گروه ديابتي بدون تمرين بود . بين ميانگين تستوسترون ، كورتيزول و نسبت اين دو در دو گروه كنترل پايه و گروه ديابت بدون تمرين تفاوت معناداري وجود داشت همچنين سطح معناداري مربوط به اثر اصلي وضعيت تمرين بر بيان ژن كورتيزول و مقدار تستوسترون در رتهاي نر وجودداشت. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه در ابتداى تحقيق پس از ديابتي شدن موش ها مقدار كورتيزول و نسبت كورتيزول به تستوسترون در گروه ديابتي بدون تمرين به طور معني داري بيشتر از مقدار آن ها در گروه كنترل پايه است. همچنين هشت هفته تمرين HIIT بر بيان ژن كورتيزول (منفي)، تستوسترون (مثبت) و نسبت تستوسترون بر كورتيزول (مثبت) در رت هاى نر مبتلا به ديابت نوع ٢ تأثير معني دار داشت.
كشور :
ايران
لينک به اين مدرک :
بازگشت