بررسي ميزان تغييرات سطح مقاومت به انسولين و گلوكز خون به دنبال هشت هفته فعاليت مقاومتي همراه با مصرف مكمل استويا در زنان مبتلا به ديابت نوع II

زمينه و هدف: هدف از اين پژوهش بررسي ميزان تغييرات سطح مقاومت به انسولين و گلوكز خون به دنبال هشت هفته فعاليت مقاومتي همراه با مصرف مكمل استويا در زنان مبتلا به ديابت نوع II بود. روش كار: بدين منظور 40 زن در چهار گروه 10 نفري تجربي 1 (تمرين مقاومتي+مصرف استويا)، گروه تجربي 2 (تمرين مقاومتي)، گروه مكمل استويا و گروه كنترل قرار گرفتند. سپس گروه¬هاي تجربي به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته) تمرينات مقاومتي خود را انجام دادند. گروه هاي مصرف مكمل نيز به مدت هشته هفته روزانه دو كپسول 500 ميلي گرم استويا را در دو وعده مصرف كردند. نمونه خوني قبل از اجراي پروتكل و 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين به منظور اندازه گيري سطح مقاومت به انسولين و گلوكز خون گرفته شد. به منظور بررسي تفاوت درون¬گروهي از آزمون تي زوجي و جهت بررسي تفاوت بين¬گروهي از آزمون تحليل واريانس يك سويه (آنوا) استفاده شد. يافته ها: نتايج تجزيه تحليل داده¬ها نشان داد تفاوت معني داري در ميزان شاخص مقاومت به انسولين، گلوكز سرم و آديپونكتين سرم در گروه هاي تحربي وجود دارد. همچنين در مقايسه بين گروهي نتايج نشان داد در متغيرهاي وابسته، (تمرينات مقاومتي+مصرف استويا) و (تمرينات مقاومتي) اثر بيشتري نسبت به مصرف استويا دارد. نتيجه گيري: به¬نظر مي¬رسد تمرين مقاومتي همراه با مصرف مكمل استويا تأثير مطلوبي بر مقاومت به انسولين و گلوكز خون ناشتا در مقايسه با تمرين مقاومتي تنها در زنان چاق داراي ديابت نوع دو دارد.