بررسي رابطه بين هوش معنوي با پرخاشگري و اعتماد به نفس در بين دختران ورزشكار نخبه واليبال 15 تا 18 سال استان گيلان

زمينه و هدف: پژوهش حاضر با هدف ارتباط بين هوش معنوي با پرخاشگري و اعتماد به نفس در دختران ورزشكار نخبه واليبال 15 تا 18 سال استان گيلان انجام شد. اين پژوهش از نوع و روش آن نيز همبستگي بود. روش كار: جامعه آماري در اين پژوهش، شامل كليه دختران ورزشكار نخبه واليبال 15 تا 18 سال استان گيلان به تعداد 541 در سال 1396 بودند كه از بين آن ها نمونه اي به حجم 225 نفر با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. به منظور جمع¬آوري داده هاي مورد نياز از پرسشنامه هاي هوش معنوي كينگ (2008)، اعتماد به نفس روزنبرگ (1965) و پرخاشگري باس و پري (1992) استفاده شد. همچنين براي تحليل داده ها از آزمون هاي آماري پارامتريك ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه استفاده استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان دادند كه بين هوش معنوي با پرخاشگري و اعتماد به نفس، هوش معنوي با پرخاشگري و هوش معنوي با اعتماد به نفس، در دختران ورزشكار نخبه واليبال 15 تا 18 سال استان گيلان رابطه وجود دارد؛ به طوريكه مي توان 4/24 درصد تغييرات هوش معنوي را با استفاده از تغييرات متغيرهاي پيش بين پرخاشگري و اعتماد به نفس ورزشكاران ، 26 درصد تغييرات هوش معنوي را با استفاده از تغييرات مؤلفه هاي پرخاشگري و 7/11 درصد تغييرات هوش معنوي را با استفاده از تغييرات مؤلفه اعتماد به نفس تبيين نمود. نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه پرخاشگري و اعتماد به نفس پيشگوي مناسبي براي هوش معنوي در دختران ورزشكار نخبه واليبال مي¬باشد و در نتيجه مربيان بايد در انتخاب اعضاي تيم به آيتم هاي هوش معنوي توجه نمايند.