بررسي طبقات شهري استان مازندران

چگونگي توزيع فضايي شهرها متأثر از شاخص هاي طبيعي و انساني استت و از ايتر رو هتر من اته اي شبكه شهري خاص خود را دارد كه با ساير مناطق متفاوت استت هتدا ايتر ماابته بررستي چگتونگي توزيع شهرهاي استان مازندران با توجه به شاخص هاي طبيعي و انساني است منابع مورد نياز از طريق م ابعات كتابخانه اي جمع آوري و با استفاده از جداول و ناشه تحليل شده اند پافته ها نشان مي دهد كه در استان مازندران طي سال هاي 5331 تا 5331 شهر و شهرنشيني رشد بستياري داشتته و ايتر رشد بيشتر تحت تأثير عوامل انساني بوده است همچنير به دبيل شرايط توپوگرافي استان، بيشتر نااط شهري و شهرهاي بزرگ آن يعني ساري، آمل، بابل و قائم شهر در جلگه واقع شده اند كه خود با تبديل اراضي زراعي به اراضي شهري، ورود فاضلاب شهري به رودخانه ها فشار بيشتري را به محتيط وارد متي كنند ضمر اينكه چون رودخانه هاي اير استان عمدتاً طغياني و سيلابي هستند، قرارگيري شتهرها در كنار آنها خ رناك است هرچند بخشي از فعابيت هاي صنعتي شهرنشينان استان مازندران در ارتباط با محيط زيست طراحي شده، اما اشتغال بيشتر مردم در بخش خدمات و توسعه بي رويه شهرهاي استتان بدون در نظر گرفتر محدوديت هاي طبيعي نشان از عدم تعادل ميان ظرا يعنتي بستتر جغرافيتايي و مظروا يعني كاببد و فعابيت هاي انسان دارد اير فرايند را ايجاد خانته هتاي دوم تشتديد كترده و بته ناپايداري محيط زيست و شكل گيري منظر شهري بدون هويت انجاميده است