تغييرات تراز و كيفيت منابع آب زيرزميني دشتهاي جنوب شرقي استان كردستان در سه دهه اخير (سالهاي 1366 تا 1395)

آبهاي زيرزميني يك سوم منابع آبي كشور را تشكيل و حدود ۵0 درصد نيازهاي آبي كشور را تأمين ميكند. لذا اطلاع از چگونگي تغييرات كمّي و كيفي اين منابع براي مديريت صحيح آنها اهميت زيادي دارد. اين پژوهش با هدف بررسي و مقايسه كيفيت آب دشتهاي جنوب شرقي استان كردستان در سه دهه 1366 تا 1375، 1376 تا 1385و 1386 تا 1395 و از طريق تحليل داده هاي 14 متغير كيفيت آب شامل آنيونها (Cl, SO4, HCO3, Anions)، كاتيونها (Na, Mg, Ca, K, Cations) و ساير متغيرها شامل SAR، PH، TH، TDS و EC در 69 چاه منطقه انجام شد. براي مقايسه آماري تراز و متغيرهاي كيفيت آب چاهها در اين سه دهه از آزمون ناپارامتري كروسكال واليس استفاده شد. نتايج نشان داد كه در اين سه دهه سطح آب زيرزميني دشت بطور ميانگين 3/13 متر افت داشته است. بررسي نمودارهاي جعبه‌اي سختي، كل املاح محلول و هدايت الكتريكي حاكي از افزايش مقادير حداكثري از دهه اول تا دهه سوم و در نتيجه روند افزايشي سختي، كل املاح محلول و هدايت الكتريكي طي اين سه دهه بود كه شاهدي بر كاهش كيفيت آب طي اين سه دهه مي‌باشد. نتايج مقايسه آماري ميانگين تراز و متغيرهاي كيفيت آب زيرزميني در سه دهه اخير توسط آزمون كروسكال واليس در سطح اعتماد 95% انجام شد. ميانگين غلظت پتاسيم آبهاي زيرزميني در سه دهه با Sig=0.057 تفاوت معني‌داري نداشته است (Sig 0.05) اما مجموع كاتيونها باSig=0.021 ، مجموع آنيونها با Sig=0.050، TDS با Sig=0.006، EC با Sig=0.002 و ساير متغيرها با Sig=0 در سه دهه اخير تفاوت معني‌داري داشته-اند و گرايش كيفيت آب زيرزميني در طي اين سه دهه رو به تخريب بوده است.