تحليل و بررسي شاخص هاي اجتماعي از منظر زيست پذيري در محلات فقير نشين شهر اراك

گرچه شكل گيري سكونتگاه هاي نامناسب (فقيران) شهري پديدة تازه اي در جهان محسوب نمي شود و از وجود آنها در جوامع كهنسال نيز ياد شده است ، اما چنين پديده اي به شكل گستردة امروزين آن، به دلايل مختلف، از جمله تغيير در روابط و مناسبات سنتي انسان ها با يكديگر شكل گرفته كه با ورود سرمايه داري به دومين مرحله خود، يعني سرمايه-داري صنعتي و متعاقب آن ، پيدايش شهرهاي ميليوني، تبلور يافته است. شكل گيري مناطق فقيرنشين پديده اي است كه نه تنها در كشورهاي در حال توسعه بلكه در همه كشورهاي جهان به چشم مي خورد . بدون شك يكي از معضلات فعلي و يا آينده اكثر مجتمع هاي شهري، شكل گيري اين مناطق در درون يا حاشيه آنهاست. جامعه آماري در نظر گرفته شده براي اين پژوهش شامل كليه شهروندان ساكن در محلات فقيرنشين شهر اراك مي باشد. با توجه به مطالعات و برآوردهاي صورت گرفته تعداد جمعيت شهروندان ساكن در اين محلات(نه محله) برابر با 114735 نفر مي-باشد. بـا جايگزينـي مقاديـر فـوق در فرمـول كوكران، تعداد 383.9 نفر به عنوان حجم نمونه برآورد شده است. در مجموع تعداد 369 پرسشنامه بين شهروندان ساكن در محلات مورد مطالعه به صورت تصادفي پخش گرديد و جهت افزايش كيفيت روش تحقيق در گزينه هاي شاخصهاي اجتماعي(آموزش عمومي ، امنيت اجتماعي و تعلق مكاني و افزايش رضايت شهروندان) معيارهاي كليدي در راستاي دستيابي به زيست پذيري به عنوان يكي از اركان توسعه پايدار مطرح گرديد. يافته ها و نتايج اخذ شده از ساكنان محلات فقيرنشين شهر اراك حاكي از نامطلوب بودن وضعيت زيست پذيري در مناطق مورد مطالعه مي باشد. نامطلوب بودن شاخص هاي زيست پذيري در مناطق فقيرنشين شهر اراك، بيانگر اين است كه اين شهر در آينده اگر با همين روال كنوني اداره شود و مديران و شهروندان نسبت به شهر خود بي تفاوت باشند، اين شهر هرگز به سوي پايداري و توسعه پايدار هدايت نخواهد شد.