مدل مفهومي توسعه شوري طبيعي در منابع آب زيرزميني دشت فارياب، جنوب استان كرمان

يكي از مهمترين عوامل تخريب كننده كيفيت آب در مناطق خشك، شوري آب زيرزميني است. دشت فارياب در جنوب استان كرمان قرار گرفته است. اين دشت بصورت يك دشت بين كوهي است كه شيب توپوگرافي به سمت مركز آن است. اين شرايط باعث شده تا با گذشت زمان رسوبات دانه ريز حاصل از فرسايش سازندهاي محصور كننده دشت در مركز آن تجمع يابند. در اين تحقيق شوري آب زيرزميني بررسي شده است. به اين منظور از داده هاي مختلفي شامل لوگ حفاري چاه ها، نتايج مطالعات ژئوفيزيك، داده هاي سطح آب و كيفيت شيميايي آب زيرزميني استفاده شد. نتايج اين مطالعه نشان داد كه كاهش تغذيه طبيعي آبخوان در نتيجه خشكسالي و افزايش برداشت از چاه هاي بهره برداري منجر به افت سطح آب زيرزميني و حركت جبهه آب شور از مركز دشت به ساير بخش ها شده است. مدل مفهومي توسعه شوري در آبخوان نيز با توجه به نتايج اين تحقيق تهيه شده است.