اثر بسترهاي كاشت و كود آبياري بر برخي شاخص هاي رشد رويشي و تركيبات بيوشيميايي دانهال هاي بادامك (Prunus scoparia Spach.)

ايران به دليل وجود رويشگاه هاي گونه هاي وحشي بادام، از مراكز مهم تنوع ژنتيكي بادام محسوب مي شود. بادامك يا آلوك (Prunus scoparia) يكي از اين گونه ها مي باشد كه علاوه بر دارا بودن اهميت به عنوان پوشش گياهي در عرصه هاي طبيعي و كاربردهاي دارويي، در فضاي سبز نيز كاشت شده و از نظر باغباني مي تواند به عنوان پايه يا والد در برنامه هاي بهنژادي بادام اهلي استفاده شود. استان خوزستان يكي از رويشگاه هاي اين گونه در ايران مي باشد. با توجه به اهميت تكثير اين گونه و بهبود سرعت رشد دانهال، در آزمايش حاضر اثر تيمارهاي خاك زراعي، 2- خاك+كودحيواني پوسيده (9:1)، 3- خاك بكر ، 4- خاك+ محلول غذايي لانگ اشتون (محلول غذايي اختصاصي براي بادام)، 5 - خاك+ محلول غذايي اپستين، 6- شن+ محلول غذايي اپستين در سه تكرار (هر تكرار 4 گلدان) بر رشد و برخي تركيبات بيوشيميايي دانهال هاي بادامك بررسي شد. نتايج نشان دادند بستركاشت خاك يا شن كه محلول غذايي لانگ اشتون يا اپستين براي تغذيه گياه استفاده شود، مي تواند در بهبود برخي شاخص هاي رشد مانند ارتفاع ساقه، نسبت وزن برگ به وزن شاخساره و شاخص رشد شاخساره گرديد. هم چنين در دانهال هاي رشد يافته در بستر خاك استفاده از روش كود آبياري در بستر خاك موجب تغيير معني داري در كلروفيل و كارتنوييدهاي كل برگ و كربوهيدرات هاي ساختماني غير محلول (هگزوزها و گلوكز) برگ و ريشه و نيترات ريشه دانهال هاي بادامك گرديد. با توجه به رشد كند دانهال هاي بادامك، پيشنهاد مي گردد اثر كود آبياري در بستر خاك و يا شن براي بهبود رشد دانهال هاي بادامك (Prunus scoparia) مورد توجه قرار گيرد.