ارزيابي و اندازه گيري ميزان بيواتانول استخراج شده از ضايعات خربزه (رقم قصري)

Evaluation and measurement of the bioethanol extraction from melon waste(Ghasri Type)

همان طور كه جهان پيشرفته تر مي شود، به انرژي بيشتري براي حفظ اين تغييرات نياز است. استفاده از بيواتانول به عنوان يكي از مهمترين بيوسوخت ها پاسخي مناسب به اين تغييرات است. ميزان توليد ضايعات و پسماند محصولات كشاورزي در ايران بسيار بالا است كه با توجه به تركيب آن ها به منابع مناسبي براي توليد بيواتانول تبديل شده اند. لذا در اين تحقيق جهت پي بردن به اهداف مذكور دستگاه استخراج بيواتانول از ضايعات قندي و نشاسته اي بر اساس استانداردهاي موجود مورد طراحي و ساخت قرار گرفت. سپس جهت ارزيابي دستگاه، ضايعات خربزه رقم قصري مد نظر قرار گرفت. بدين منظور ابتدا با توجه به ظرفيت 15 كيلوگرمي فرمانتور با نسبت استاندارد (4 به 1) شامل 12 كيلوگرم شربت قندي خربزه پالايش شده و 3 كيلوگرم آب كه در مجموع شامل 15 كيلوگرم سوبسترا با بريكس 20 شد و به همراه 75 گرم مخمر ساكارومايسس سرويزيه كه در شرايط استاندارد كشت شده بود (به نسبت 5 گرم مخمر به ازاي هر كيلوگرم سوبسترا) به درون فرمانتور منتقل گرديد. آزمايش ها در مدت زمان 35 ساعت و با 3 تكرار و در 3 دور مختلف همزن فرمانتور، كه در هر 5 ساعت يك نمونه گيري صورت مي پذيرفت، انجام شد. دماي تخمير در Cо30 و دماي تقطير در Cо5/78 كه دماي استاندارد نقطه ي جوش بيواتانول مي باشد، تنظيم شد. نتايج نشان داد، كه حدود 61 گرم بيواتانول از هر كيلوگرم شربت خربزه بدست آمد. همچنين با توجه به ميزان الكل توليد شده و به منظور بهينه سازي در مصرف انرژي مشاهده گرديد كه بهترين دور براي همزن فرمانتور دستگاه، دور rpm120 مي باشد.