بررسي اثرات كشاورزي و باغباني درماني، برسالمندان مقيم در مجموعه هاي سالمندي

سالمندي دوران حساسي از زندگي انسان است و توجه به مساِئل و نياز هاي اين مرحله يك ضرورت اجتماعي است. اضطراب ونااميدي ازادامه زندگي درحالتي ايجادميشود كه فردنسبت به ايفاي نقش هاي آينده نگراني دارد وترس ازعدم توانايي درانجام نقش هاي اينده درسالمندان به دليل ازدست دادن هوشياري وقواي جسمي بيشترازديگران است بنابراين بايدبراي كاهش افسردگي ,افزايش عزت نفس وروحيه اميد به زندگي درسراهاي سالمندان تدابيري انديشيد . باغباني و كشاورزي با برقراري رابطه بين سالمندان و گياهان و ايجاد نقش پرورش دهنده - مراقبت كننده موجب بازيابي عزت نفس واعتمادبه نفس و قوي تر شدن روحيه اميدبه زندگي ميشود . باغباني و كشاورزي مي تواند ارتباط مثبتي را بين بشر و طبيعت برقرار كند. سالمند به عنوان يك باغبان احساس غرور، احترام و افتخار ميكند زيرا كه ساير افراد جامعه از گياهاني كه آنها كاشته اند و سبب پرورش آن شده اند لذت مي برند. گياهان با دريافت مراقبت رشد ميكنند و باغبا نها با رشد گياهان تأييدي براي عملكردشان دريافت ميكنند .گياهان مي توانند سبب ايجاد اعتماد به نفس و بازيابي عزت نفس در سالمندان شوند .همچنين درگير شدن در فعاليت هاي بدني مربوط به باغباني براي سالمندان مايه نشاط وسلامت بدني است و باعث ايجاد احساس سرزندگي در آنان مي شود. بنابراين ميتوان با طراحي فضاهايي مناسب در سراهاي سالمندان به صورت قطعات مخصوص كشاورزي و باغباني (بسترباغباني وكشاورزي يا گلخانه ) يا فضاهاي شخصي داخل ساختمان (بالكن ها و..) يا فضاي عمومي و مشترك داخل ساختمان, سالمندان را تشويق به انجام فعاليت هاي باغباني و كشاورزي كرد. اين مقاله ابتدا به تاثير باغباني و كشاورزي بر افزايش روحيه اميد به زندگي سالمندان مقيم آسايشگاه پرداخته و سپس نشان داده خواهد شد كه چگونه ميتوان طراحي مناسب و استانداردي براي اين گونه فضاها انجام داد . روش تحقيق به كار گرفته شده در اين تحقيق به صورت توصيفي تحليلي ميباشد و روش جمع آوري اطلاعات بصورت كتابخانه اي و مرور ادبيات تحقيق با رويكرد كيفي است.