نقش مكانيابي بهينه از ايستگاههاي آتش نشاني در ايمني شهر _ استفاده از مدل ahp روش gis _ مورد مطالعه منطقه ۱۲ شهر تهران

ايجاد امكانات جديد شهري، نيازمند مطالعه دقيق در زمينه نحوه استقرار صحيح آنها در مناطق مختلف يك شهر است. جهت تخصيص درست امكانات شهري، اولين نكته اساسي، انتخاب مكان بهينه با توجه به شرايط متفاوت و گاهي متضاد است. اين مساله زماني اهميت مي‌يابد كه فاكتورهاي بسيار مهمي مانند نجات جان انسانها مد نظر قرار داده ‌شوند. لذا انتخاب بهينه مراكز آتش‌نشاني به دليل اهميت جان افرادي كه در معرض خطر واقع شده‌اند، مساله اساسي تلقي مي‌شود. اين تحقيق از لحاظ هدف، كاربردي و از لحاظ ماهيت و روش، توصيفي و از لحاظ نحوه ي جمع آوري اطلاعات نيز از نوع تحقيقات پيمايشي مي باشد. درفصل اول به كليات تحقيق ، در فصل دوم به مباني نظري و مطالعه منطقه مورد مطالعه ، در فصل سوم به روش تحقيق ، در فصل چهارم به تجزيه وتحليل داده ها و در فصل پنجم به اثبات فرضيه ها و نتيجه گيري و پيشنهادات پرداخته شده است. براي اين منظور، با استفاده از تجزيه تحليل مدل AHP در محيط GIS به بررسي و تحليل يافته هاي حاصل از طريق پرسشنامه پرداخته شده است . نتايج نشان مي دهد، در مكان گزيني فعلي محله هاي فردوس و سنگلج و پامنار، بخش هايي از امامزاده يحيي، كوثر و تختي داراي ايستگاه هاي آتش نشان هستند. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه محله هاي كوثر و دروازه شميران در اولويت نخست احداث ايستگاه هاي آتش نشاني نيستند و محله هاي هرندي و پامنار و كل محله امامزاده يحيي مستعد ايجاد ايستگاه هايي آتش نشاني هستند.با اين حال بخش هاي ديگر منطقه از نظر مطلوبيت براي ايجاد ايستگاه هاي جديد داراي سازگار هست و در واقع شرايط فعلي و وضع موجود را تاييد مي كند.