بررسي دو ديدگاه اصالت جنگ و اصالت صلح در ايينه سيره جهادي رسول الله(ص)

معناي اصالت صلح و اصالت جنگ، به مثابه پيش درامد بر دو ديدگاهي كه در مورد اصالت جنگ و اصالت صلح وجود دارد، در ابتداي اين مقاله مورد توجه قرارگرفته است. بدون ترديد، هواداران اصالت جنگ و اصالت صلح با تكيه بر ايات قران و روايات معصومين، استدلالهاي متفاوتي براي اثبات نظر خود مطرح كرده اند اشاره اي گذرا به انها مي تواند به تبيين دو ديدگاه مذكور كمك نمايد و در همان حال قوت و توانمندي استدلال صاحبان ديدگاه هاي اصالت جنگ و اصالت صلح را نشان دهد. باوجود اين سيره جهادي رسول خدا به دليل عينيت و ظهور تاريخي ان بهترين منبع ديني است كه براي تبيين و اثبات ديدگاه هاي اصالت جنگ يا اصالت صلح قابل بهره برداري است. مرور بر سيره جهادي پيامبر و مواجهه او در جنگهايشان با يهوديان اهل خيبر، بني قريظه و بني قينقاع (اهل كتاب) و مشركان در جنگهاي بدر، احد، احزاب و فتح مكه و ساير غزوات داشتند نشان مي دهد كه موضوع جنگ هاي پيامبر ص ، كفر و يا شرك و مقوله هايي از قبيل: محو الحاد و كفر و يا وجوب اعلاء كلمه الله نبوده است. در واقع انچه براي پيامبر اكرم ص اهميت داشت، گسترش اسلام در فضاي مسالمت اميز و صلح با قبايل و جوامعي بود كه در اطراف مدينه و حجاز زندگي مي‌كردند. از نظر پيامبر جنگ و جهاد نظامي زماني اولويت پيدا مي كرد كه يهوديان و يا كافران قريش و حتي دست نشاندگان روم به تجاوز و پيمان شكني اقدام مي كردند. اثبات ايكه موضوع جنگ هاي پيامبر تجاوز و پيمان شكني كفار بوده است نه كفر و شرك، به معناي اثبات اصالت صلح در روابط مسالمت اميز پيامبر اكرم ص در مواجه با جوامع پيراموني و استثنايي بودن جنگ در محدوده مواردي است كه كافران تلاش مي‌كرده‌اند، اهداف ضدّ اسلامي خود را از طريق تجاوز و پيمان‌شكني دنبال كنند.