سازگاري داده اي در پايگاه داده هاي توزيع شده

سازگاري در يك پايگاه داده تضمين مي كند كه آخرين تغييرات اعمال شده در پايگاه داده مشاهده شوند. در اين مقاله مدل هاي سازگاري قوي و سازگاري ضعيف مورد بررسي قرار مي گيرند. مدل هاي مختلف سازگاري، بيشتر در سيستم هاي توزيع شده و پايگاه داده هاي توزيع شده كاربرد دارند كه در آنها داده ها در كپي هاي مختلف در نودهاي مختلف در سراسر شبكه پخش مي-شوند؛ و براي ايجاد سازگاري بين كپي هاي مختلف داده ها در نودهاي مختلف شبكه، مفهوم سازگاري مطرح مي شود. مدل سازگاري قوي يك سازگاري قوي را در مورد داده هاي يك سيستم پايگاهي ارائه مي دهد. در اين مدل، زماني يك تراكنش Commit مي شود كه در همه كپي هاي مختلف نودهاي شبكه، تغييرات داده اي اعمال شود. در سيستم هاي پايگاه داده اي Nosql كه براي سيستم هاي توزيع شده بزرگ با حجم داده اي بزرگ طراحي شده اند، مدل سازگاري ضعيف كاربرد دارد. زيرا اعمال تغييرات به همه داده هاي كپي هاي مختلف Nodeهاي شبكه، كارائي سيستم را كاهش مي دهد و باعث كند شدن سيستم و عدم دسترسي به داده ها توسط انبوه كاربران مي گردد. مدل سازگاري ضعيف يك سازگاري ضعيف را در مورد داده هاي يك سيستم پايگاهي ارائه مي دهد. در اين مدل زماني يك تراكنش Commit مي شود كه در اكثر كپي هاي مختلف نودهاي شبكه و نه لزوما در همه آنها، تغييرات داده اي اعمال شود.