كيفيت بخشي در مباحث آموزشي آموزش و پرورش

هدف از پژوهش حاضر بررسي كيفيت بخشي در مباحث آموزشي آموزش و پرورش مي باشد كه با روش گردآوري مطالب و توصيفي و با كمك از پژوهش ها و نظرات گوناگون و بدست آمده از كتابها،مجله،مقالات،پايان نامه ها و اينترنت مي باشد. بدست آمده است. آموزش و پرورش از مهمترين نهادهاي اجتماعي مي باشد. در واقع،كيفيت فعاليت ساير نهادهاي اجتماعي تا اندازه زيادي به چگونگي عملكرد آموزش و پرورش بستگي دارد. كيفيت در حال حاضر يكي از محورهاي اصلي همه مباحث آموزشي است و ارتقاي آن مهمترين وظيفه وزارت آموزش و پرورش است. آموزش و پرورش بيشتر به صورت كمي به مسايل آموزشي و پرورشي نگاه كرده و ساختار ارزشيابي آن بيشتر كمي است. منظور از آموزش و پرورش در نوشتار حاضر همان آموزش و پرورش رسمي اي است كه از دوره ابتدايي شروع و با اتمام دوره متوسطه به پايان مي رسد و نهاد آموزش و پرورش كشور وظيفه اجراي آن را برعهده دارد. مفهوم كيفيت آموزشي شامل 4 بعد است كه عبارتند از:كاركردها و فعاليتهاي مدرسه از قبيل فرايند ياددهي- يادگيري دانش آموزان؛ معلمان و دست اندركاران آموزشي؛دانش آموزان و مخاطبين؛ امكانات و تجهيزات آموزشي. مشكلات اساسي آموزش و پرورش را مي توان در دو گروه كلي (۱- مشكلات بيروني ۲- مشكلات دروني) طبقه بندي كرد. از جمله مشكلات بيروني نظام آموزشي مي توان به متكي بودن هزينه هاي تعليم و تربيت به دولت و افزايش سطح توقعات مردم براي مطالبه آن، پايين بودن حقوق و دستمزد معلمان، كمبود منابع مالي براي ساخت، تجهيز و اداره مدارس و پيچيدگي روشهاي جلب مشاركت مردم در امور تعليم و تربيت اشاره كرد. و در طبقه مشكلات دروني نظام آموزشي مي توان به مواردي همچون روشهاي فعلي گزينش، جذب، تربيت و نگهداشتن نيروي انساني شاغل در آموزش و پرورش، ناكارآمدي نظام انتخاب مديران به ويژه در سطح ادارات آموزش و پرورش (اعم از ستادي، استاني و منطقه اي)، عدم پويايي در مديريت آموزشگاه ها ، ناكارآمدي نظام كنترل، نظارت و ارزشيابي، كم اثربخش بودن برنامه هاي درسي موجود، پايين بودن سواد علمي معلمان و عدم انگيزه و علاقه آنها براي تدريس فعال در كلاسهاي درس، نبودن عشق به آموختن، محبت و روابط انساني و صميمي بين كادر مديريت مدارس، معلمان و دانش آموزان اشاره كرد.