نقش «كميت اسدي» شاعر دوران اموي در نماياندن فرهنگ اصيل اسلامي

در زمان حكومت امويان، مردم از اسلام واقعي و احكام و تعاليم دين دور شده و از درونمايه هاي اعتقادي و ايماني توخالي شده بودند. ارزش هاي اخلاقي، فروريخته و رذائل حاكم شده بود. علاوه بر اين، بسياري از خلفاي اموي از اقدام آشكار به هر نوع گستاخي نسبت به ائمه دريغ نمي كردند. كمتر كسي را مي توان يافت كه بتواند با وجود ديكتاتوري مسلط دست به مخالفت زده و در برابر قدرت حاكم اظهار سركشي كند. «كميت اسدي» شاعر شيعي عصر اموي، با مجموعة «هاشميات» در برابر امويان ايستاد و به انتقاد از آنها پرداخت. گسترة پردازش شاعر، در اين محورها خلاصه مي شود: مدح رسول گرامي اسلام و معرفي ايشان، فضايل اهل بيت و حقانيت آنها در جانشيني پيامبر، حكومت عدل اسلامي و علوي، انقلاب هاي اصيل اسلامي به ويژه عاشورا، فجايع بني اميه و اثبات بي لياقتي آنها در رهبري مسلمانان، افشاگري همه جانبه و معرفي اسلام راستين، تكيه بر توزيع عادلانه ثروت بر اساس اسلام و مساوات كامل اسلامي. اين چكامه ها، انعكاس وسيعي در جو غالب و مسموم دوران سانسور و اختناق امويان به وجود آورد. نگارنده با هدف تبيين نقش «كُميت»، به عنوان شاعر شيعي در نشان دادن فرهنگ اصيل اسلامي، در پي آن است تا به اين سؤال پاسخ دهد كه «كُميت» چگونه و از چه رويكردي براي اهداف خود استفاده كرده است. نتيجة مطالعه نشان مي دهد كه كميت در اشعار خود پيرامون محورها و موضوعات مطرح شده، دو رويكرد دارد: رويكرد روايي ـ توصيفي و رويكرد استدلالي و احتجاجي. استدلال، رويكرد غالب شاعر بوده و از اين طريق به دفاع از اسلام ناب و فرهنگ اهل بيت پرداخته است. زاوية نگرش وي، حماسه و انقلاب و شور ستم ستيزي است كه در آن از مسائل آن زمان، به عنوان اهرمي براي گسترش بيداري و شور مبارزه با خفقان و بيداد ساخته است. هدف كميت در اين رويكردها، بازنگري و احياي ارزش هاي اسلامي و يادآوري شخصيت كامل رسول به عنوان الگوي جامعة اسلامي و مؤسس اسلام و نيز امام به عنوان جانشين بر حق رسول است.