رابطه باورهاي فراشناختي و رفتارهاي خودتخريبي با آمادگي به اعتياد دانش آموزان متوسطه

هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه باورهاي فراشناختي و رفتارهاي خودتخريبي با آمادگي به اعتياد دانش آموزان متوسطه بود. پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي مي باشد. جامعه آماري در اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان پسر شاخه نظري دبيرستان هاي دوره دوم شهر بجنورد در سال تحصيلي 97-1396بوده است كه تعداد آنها 2723 نفر مي باشد. با توجه به حجم جامعه و با استفاده از جدول كرجسي و مور گان تعداد 340 نفر با روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش شامل: فرم كوتاه پرسشنامه فراشناخت ولز MCQ-30 (1997)، مقياس خودتخريبي سانسون و همكاران (1998 ) و مقياس آمادگي به اعتياد زرگر، نجاريان و نعامي IAPS (1385) بودند. براي تجزيه و تحليل نتايج از روش آزمون رگرسيون چند متغيره با روش گام به گام و همبستگي پيرسون استفاده شد. نتايج نشان داد كه متغير باورهاي فراشناخت و متغير خود تخريبي قادرند 4 درصد تغييرات متغير ملاك را پيش بيني كنند؛ بين مولفه عدم اطمينان شناختي از متغير باورهاي فراشناختي و آمادگي به اعتياد همبستگي 13 درصدي و بين متغير باورهاي فراشناختي و آمادگي به اعتياد همبستگي 14 درصدي معنادار وجود دارد؛ بين رفتارهاي خودتخريبي كل و آمادگي به اعتياد همبستگي 12 درصدي و رفتارهاي خودتخريبي مستقيم و آمادگي به اعتياد همبستگي 15 درصدي معنادار وجود دارد.