تحليل روابط علي بين متغيرهاي كلان اقتصادي ، به منظور كاهش نرخ بيكاري در ايران با روش نقشه علي (BCM ) بيزين

از مهم ترين متغيرهاي كليدي اقتصاد در تنظيم و اعمال سياست هاي اقتصادي ، نرخ بيكاري است كه در دهه هاي اخير تلاش هاي وافري در جهت كاهش آن صورت گرفته و كاهش دادن آن به سطح مطلوب به عنوان يك مساله اولويت دار در دستوركار قرار گرفته است. دليل اين امر نيز در واقع تأثير قابل توجهي بوده كه اين متغير در حل و يا ايجاد مشكلات و نابساماني هاي اقتصادي موجود در برخي جوامع داشته است. در اين راستا در اين پژوهش ، پس از تعيين اثرگذارترين متغيرها بر نرخ بيكاري به بر آورد و تجزيه وتحليل راه هاي كاهش نرخ بيكاري در ايران در طي دوره 1370 تا 1393 با استفاده از روش نقشه علي بيزين (BCM) پرداخته شده است . نتايج به دست آمده حاكي از آن است كه با كاهش سرمايه گذاري دولتي ، كاهش تورم و تورم انتظاري ، و كاهش مزد و حقوق و همچنين كاهش نرخ بهره ، نرخ بيكاري كاهش مي يابد .