گذري بر رويكرد شعراي معاصر عرب به موضوع حجاب

در عرصه‌‌ ادبيات جهان هيچ موضوعي پوياتر از موضوع زن نبوده است چرا كه هر هنرمند متعهّدي هنر خود را از عواطف مربوط به اين سرچشمه ‌الهي جوشان دريافت مي‌كند و به جهانيان عرضه مي‌دارد. بر اين مبنا، شعر نيز كه به نوبه ‌خود بالاترين مفهوم فرهنگي را داراست و سفير اجتماعي مردم به شمار مي‌رود، اين رسالت سنگين را قرن‌ها به دوش كشيده است. در اين راستا و در شعر معاصر عرب موضوع زن، حجاب و عفاف وي از جايگاه سازنده، بديع و والايي برخوردار مي‌باشد چرا كه چهره ‌زن تصويري متفاوت با آنچه در قديم داشته را احراز كرده است. اين تصوير به‌طور جدّي و فزاينده از آنجايي آغاز شد كه جا‌معه‌‌ عرب با جوامع غربي تماس پيدا كرد به‌طوري كه نوعي حسّ آزادي و رهايي از سنّت‌ها و قيد و بندهاي قديم را در جامعه‌ عربي با خود به همراه داشت. در اين مسير تعدادي از غرب‌گرايان عرب سرسختانه و كوركورانه داعيه‌‌ آزادي زن را در قالب كشف حجاب و سفور وي در سرلوحه ‌اهتمام خويش قرار دادند. بدين ترتيب رسالت شعراي متعهّد و مطرح عرب آغاز شد تا با بيان تصويري زلال و سيمايي روشن از حجاب، ضمن مخالفت با انديشه‌ها و ايده‌هاي فاسد غرب‌گرايان براي زنان مسلمان جهان و بويژه عرب، حامل پيام‌هاي والايي باشند كه در پرتو آن بتوانند ضمن صيانت از عفاف و كرامتشان، اين مفهوم مقدّس و ناب اسلامي را در ساحت‌هاي گوناگون جامعه انعكاس دهند. مقاله ‌حاضر كه مبتني بر مطالعات كتابخانه‌اي و بررسي‌هاي تحليلي ـ توصيفي است، درصدد است بخش‌هايي از رويكرد شعراي معاصر عرب را نسبت به موضوع حجاب و عفاف مورد بررسي قرار دهد تا ضمن آشنايي ادب دوستان با اين رويكردها، افق‌هاي نويني در اين موضوع پيش روي دوستداران فرهنگ غني اسلام گشوده شود.