پوشش زنان خواف در راستاي مقابله با فرمان كشف حجاب (باتكيه برتاريخ شفاهي)

حفظ حجاب و پوشش نزد زنان، از جمله موضوعات جاري در جامعۀ ايران از باستان تا عصر كنوني محسوب مي شود؛ چنانكه اين جريان با ورود اسلام، با تأكيد بيشتري از سوي سلسله هاي مسلمان مد نظر قرار گرفت. بر اين اساس، در سير تاريخي پوشش و حفظ حجاب، زنان ايراني اهتمام ويژه اي نسبت به آن نشان داده اند. هدف از اين مقاله با تكيه بر روش توصيفي–تحليلي و با استناد به تاريخ شفاهي، پاسخ به اين پرسش مي‌باشد كه صدور فرمان كشف حجاب توسط رضاشاه در سال 1314ش و متعاقباً لباس هاي تحميلي از سوي حكومت، چه تأثيري بر نوع پوشش زنان خواف، به عنوان يكي از مناطق داراي بافت جمعيتي مؤثر در تاريخ شرق ايران و برخوردار از فرهنگ اصيل ايراني ـ اسلامي داشته است؟ يافته ها حاكي از آن است كه با توجه به پيشينۀ پوشش مبتني بر موازين اسلامي در اين ناحيه، پس از واقعۀ كشف حجاب، زنانِ خوافي با تحمل سختي ها و مرارت براي حفظ پوشش و حجاب، همچنان بر الگوي ديرينه خود پايبند ماندند. در دورۀ مذكور، بانوان اين منطقه به منظور رعايت حجاب از لباس ها و پوشش هايي استفاده كرده اند كه عملاً به عنوان راهكاري براي حفظ حجاب آنان محسوب مي شده است كه از جمله آنها مي‌توان به قديفه، دستمال سر، پيراهن هاي گشاد و غيره اشاره كرد. با بررسي گزارش‌هاي شاهدان عيني يا افراد ناقل با يك واسطه دربارۀ صدور فرمان كشف حجاب در خواف، دريافت مي گردد كه زنان اين منطقه ضمن مقابله با اين جريانِ اعمالي بر ايران در راستاي غرب گرايي افراطي رضاشاه، از پوشش هايي جايگزين براي حفظ حجاب استفاده كرده اند.