عفاف و حجاب در دنياي مجازي

بدون ترديد در عصر ما كه بعضى نام آن را عصر برهنگى و آزادى جنسى گذارده‌اند و افراد غرب‌زده، با تعريف اشتباه از آزادي سعي دارند تا بى‌بند‌و‌بارى زنان را جزئى از آن بدانند، مشخص است كه سخن گفتن از حجاب و دوري از هرزگي و آزادي‌هاي نامشروع براى اين دسته ناخوشايند و گاه افسانه‌اى است متعلق به زمان‌هاى گذشته! ولى مشكلاتي كه اخيراً بدين‌سبب گريبان مجامع بشري را گرفته باعث شده كه تدريجاً گوش شنوايى براى اين سخن پيدا شود. با يك بررسي كلي مي‌توان به اين نتيجه رسيد كه در عصر كنوني بين فضاي مجازي و فضاي حقيقي تفاوتي وجود ندارد و همين مسئله كه برخي تصور مي‌كنند، به دليل عدم حضور محسوس سايرين، مي‌توانند در فضاي مجازي امنيت بيشتري داشته باشند، فرضي سراسر اشتباه است و بايد گفت كه به عنوان يك اصل اساسي و محوري در اسلام، حفظ حجاب چه توسط زنان و چه مردان، بي‌قيد ضروري است و اين امر در هيچ فضا و مكاني از شمول استثنا خارج نشده است، مگر اين‌‌كه كسي هم از ديانت خود دست ‌شسته باشد و هم از امنيت خود خسته شده باشد كه» بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ «‌انسان از وضع خود آگاه است و البته خداوند در همه حال شاهد و ناظر است. بحران بي‌حجابي در فضاي مجازي كه مدت زيادي نيست خود را به عنوان يك چالش ديني و فرهنگي نشان داده است، كمتر از يك دهه، پس از شكل‌گيري اولين شبكه‌هاي اجتماعي بروز يافته است. در اين مقاله تلاش بر اين است كه به حجاب و عفاف در فضاي مجازي و سپس به آسيب‌شناسي اين موضوع پرداخته شود.