عفاف حجاب و زيبايي

حجاب، به عنوان يك امر فطري ديني، يكي از نمادهاي بارز جوامع اسلامي است، از اينرو در طي تاريخ ساليان متمادي مورد توجه قرار گرفته و به صورتهاي مختلف تعريف شده است. لكن قدر مشتركي از تعاريف آن به دست ميآيد و آن پوشيدگي برهنگي ها و زينتهاست به گونهايي كه موجب تقويت عفت و جلوگيري از جلب توجه شود. هر چند اين پوشيدگي داراي ثمرات فراواني براي جوامع و خانوادهها است، لكن موجب توهم منافات حس زيبايي دوستي در انسانها و پوشش زينتها ميشود. و اين تفكر را ايجاد ميكند كه ممكن است اين پوشيدگي در ابراز وجود شخص در عرصه هاي مختلف مشكلاتي چون زشت جلوه كردن، مورد توجه قرارنگرفتن در جامعه، تأخير ازدواج با حجاب و موارد ديگر ايجاد كند. ايجاد چنين سؤالي برخاسته از نگاه تك بعدي به مساله حجاب و تلقي پوشيدگي در همۀ زمانها و مكانهاست. در اين مقاله كه به روش توصيفي – تحليلي نوشته شده است به رفع منافي بين زيبايي و حجاب پرداخته شده و پس از بيان اين كه اسلام طرفدار پوشيدگي بهصورت مطلق نيست و آن را محدود به چهارچوبها و جايگاههاي خاصي كرده است، بيان ميدارد كه ميتوان جامعهاي از زنان با حجاب و موفق در عرصه هاي مختلف اجتماعي بدون مشكل ذكر شده است.