مخازن نفتي ماسه سنگي در مقابل مخازن كربناتي

پلات ها، ميانگين مقايسه شده تخلخل در مقابل عمق 30122 مخزن نفتي سيليسي آواري و 10481 مخزن نفتي كربناتي كشورهاي توليد كننده نفت بجز كشور كانادا مي باشند. اما پلات هاي جداگانه، 5534 مخزن سيليسي آواري و 2830 مخزن كربناتي را از حوضه آلبرتا در كانادا پوشش مي دهد. ميانگين تراوايي در مقابل ميانگين تخلخل، براي مخازن كشورهاي غير كانادايي، نشان داده شده است. به تشابهات و اختلافات كليدي بين ماسه سنگ ها و كربنات ها اشاره شده است و مفاهيم با توجه به عوامل عمده كنترل كننده كيفيت مخزن در هر ليتولوژي بحث شده است. با افزايش عمق بطور يكنواخت روند كاهشي ميانگين و ماكزيمم تخلخل، نشان مي دهد كه، تخلخل درونزادي (دياژنزي) تدفيني، در پاسخ به افزايش دما با عمق كاهش مي يابد. به نظر مي رسد كه اين روندها با اين نظريات كه تخلخل در هر دوي ماسه سنگ ها و كربنات ها بوسيله انحلال در طي تدفين عميق تر افزايش مي يابد، سازگار نباشد. مخازن كربناتي داراي مقادير كمتر ميانگين و ماكزيمم تخلخل براي يك عمق تدفيني خاص هستند، كه احتمالاً به دليل واكنش پذيري شيميايي بيشتر كاني هاي كربناتي نسبت به كوارتز و نتيجه مقاومت كمتر به تراكم شيميايي و سيمان شدگي همراه است. تعداد نسبتاً كم مخازن سيليسي آواري (%8-0) در همه اعماق در مقايسه با مخازن كربناتي، ممكن است حضور شايع تر شكستگي ها را در كربنات ها و اثر بخشي اين شكستگي براي تسهيل نرخ هاي جريان اقتصادي در سنگ با تخلخل كم را انعكاس دهد. روي هم رفته، در مقايسه با ماسه سنگ ها، مخازن كربناتي براي يك تخلخل خاص، داراي تراوايي كمتري نيستند، اما بايد داراي نسبت هاي كاملاً پايين تري از هر دو مقادير تخلخل و تراوايي بالا باشند. داده هاي ارائه شده مي توانند به عنوان راهنمايي عمومي براي توزيع كيفيت مخزني استفاده شوند كه مي تواند بطور عقلاني در نبود اطلاعات تفصيلي زمين شناسي، همچون تاريخچه تدفين و دمايي، در چاه هاي اكتشافي حفاري شده، با هر عمق مشخصي استفاده شوند.