الگوي مطلوب طراحي آموزشي در آموزش ديني و قرآن ابتدايي

با مروري بر تاريخ تعليم و تربيت، درمي يابيم از ديرباز، يادگيري و آموزش از دغدغه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاي اصلي ذهن متخصصان تعليم و تربيت بويژه در مقطع ابتدايي بوده است . بديهي است آموزش و پرورش _به عنوان عاملي تعيين كننده و ركن اساسي تعليم و تربيت انسان_ نقش ارزنده در سعادت انسان و آموزش مفاهيم اسلامي دارد و چنانچه آموزش مفاهيم ديني و قرآن براي دانش‌آموزان دوره‌ي ابتدايي به گونه‌اي حساب شده صورت نگيرد، نه تنها از تأثيرات سازنده‌اي برخوردار نمي‌گردد، بلكه مي‌تواند پيامدهاي زيان‌باري به دنبال داشته باشد. بنابراين با توجه به نقش مهم طراحي آموزشي در فرايند ياددهي و يادگيري، بهره مندي از الگوهاي مفيد در طراحي آموزشي كه بتواند به اهداف آموزش دست يابد، از اهميت ويژه اي برخوردار است. ضمن آنكه با توجه به اهميت درس ديني و قرآن ابتدايي و وجود تنوع بسيار در الگوهاي طراحي آموزشي، استفاده از يك الگوي مجزا، پاسخ گوي نياز يادگيرندگان در مقطع ابتدايي نبوده و لزوم بهره‌مندي از الگوهايي با رويكرد سازنده‌گرا و تلفيقي ضرورت مي يابد. در اين مقاله ضمن بررسي نقش طراحي آموزشي در درس ديني و قرآن ابتدايي و معرفي الگوها و رويكردهاي مرسوم، به شناسايي الگوي مطلوب طراحي آموزشي در درس ديني و قرآن ابتدايي مي پردازيم.