طراحي فضاهاي درماني با رويكرد پايدار اجتماعي

امروزه معضل طراحي فضاهاي درماني و بهداشتي از يك طرف و عدم توجه به فضاهاي اجتماعي در آنها از طرف ديگر باعث شده ، اين فضاها براي بيماران مشكلات زيادي را از لحاظ آسيب هاي روانشانسي و جسمي به وجود آورده و در روند بهبود آنها زمانبر و با صرف هزينه زياد مواجه سازد سوالي كه مطرح مي شود اين است كه چگونه مي توان با استفاده از رويكردهاي توسعه پايدار در معماري ،به يك فضاي درماني كه از لحاظ اجتماعي و زيست محيطي نيازهاي استفاده كننده را پاسخگو مي باشند دست يافت؟ برخورد بيماران با طراحي هوشمندي كه هدف آن آموزش به اعضاي جامعه ،براي دستيابي به پايداري زيست محيطي و اجتماعي چگونه است؟ از اين رو هدف اين مقاله دست يابيبه الگوهاي و مجموعه از قوانيني است كه ضمنا دست يابي به فضاهاي درماني منطبق با فرهنگ بومي منطقه ، باعث كاهش تنش هاي رواني در بيماران باشد.تحقيق حاضر تحقيقي كاربردي است كه با استفاده از داده هاي كتابخانهاي و پرسشنامه به جمع آوري مطالب پرداخته و با استفاده از اناليز كمي و كيفي كه از نتايج مشاهدات ميداني ،ويدئو ها و پرسشنامه به دست ميآيد به تحليل و پاسخگويي به سوالات تحقيق مي پردازد تا در نهايت با ارائه احكام كلي پاسخگوي سوالات تحقيق باشد.